Είναι λυπηρό η ιστορία μιας περιοχής να γίνεται αντικείμενο πολιτικών σκοπιμοτήτων, στο βωμό των οποίων θυσιάζεται κάθε ιερό και όσιο. Ο λόγος για το Μουσείο Λιγνιτωρύχων της Διασταύρωσης Ραφήνας, με παράλληλη αναφορά στο παλιό σανατόριο και στους αγώνες των φθισικών που νοσηλεύονταν εκεί κατά των Γερμανών στο Β’ παγκόσμιο πόλεμο, για το οποίο ο πάλαι ποτέ δημοτικός σύμβουλος Ραφήνας Δημήτρης Μακρής παλεύει αποδεδειγμένα απ’ το 2009, όπως είχαμε παρουσιάσει στην εφημερίδα ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ στις 29/7/2009.
Μετά από πολλούς κόπους και αγώνες του κου Μακρή ο οποίος έχει στα χέρια του πολύτιμο αρχειακό υλικό, στις αρχές του 2015 (9/1/2015 αρ. πρωτ. 557) ο Διοικητής της 1ης ΥΠΕ Σταύρος Πεντέας μετά από αίτημα της τότε διοίκησης Πιστικίδη, παραχωρεί ισόγειο χώρο στις κτιριακές εγκαταστάσεις του πρώην ΠΝΑ για την φιλοξενία του Μουσείου και το δημοτικό συμβούλιο Ραφήνας-Πικερμίου κάνει δεκτή την παραχώρηση με την απόφαση 92/2015.
Σήμερα η νυν διοίκηση Μπουρνούς στη βιασύνη της να κόψει κορδέλα, επειδή ως φαίνεται οι διαδικασίες πιστοποίησης των εκθεμάτων απ’ τις αρμόδιες αρχές ώστε να πιστοποιηθεί η λειτουργία Μουσείου είναι χρονοβόρες, αγνοεί τον κο Μακρή που κατέχει το αρχειακό υλικό και επιμένει στην πιστοποίηση του Μουσείου και συνδιοργανώνει με τον Πρόεδρο του ΔΟΠΑΠ ΕΚΘΕΣΗ διαφόρων εκθεμάτων, αντί Μουσείου.
Έτσι ο απερχόμενος δήμαρχος, λίγους μήνες πριν τις εκλογές, έχει την ευκαιρία να παρουσιάσει έργο στην Διασταύρωση, εστιάζοντας στην ευαισθησία των γειτόνων του στη περιοχή. Το ζήτημα που προκύπτει, με παράλληλη ερώτηση αν έχει καλυμμένα τα νώτα του σε περίπτωση που κατηγορηθεί ότι παραβαίνει την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου περί ίδρυσης Μουσείου(;).
Επίσης ρωτάμε: Τι λέει για όλα αυτά ο εκλεγμένος δήμαρχος Βασίλης Πιστικίδης που παραιτήθηκε υπέρ του απερχομένου πλέον δημάρχου, όταν ο ίδιος είχε κινήσει τις διαδικασίες για το Μουσείο; Η κίνηση Μπουρνούς δεν στρέφεται μόνο εναντίον του Δημήτρη Μακρή, αλλά και του ιδίου, αφού οι ψήφοι που προσπαθεί να αλιεύσει ο «συνεταίρος» του στην κατάληψη του δήμου Ρ-Π, βρίσκονται στη δική του δεξαμενή. Κάποιες φορές η σιωπή είναι συνενοχή κάτι που δεν τιμά κανένα.
