Υγεία 2030
Στο λυκαυγές της νέας δεκαετίας, με τις Δημόσιες Δαπάνες για την υγεία στην Ελλάδα στο 4,73% του ΑΕΠ και τις κατακεφαλήν δαπάνες στο 45% του μέσου όρου των Χωρών της Ε.Ε, μπορεί να άντεξε το ΕΣΥ αλλά η Υγειονομική Κατάρρευση, αν δεν υπάρξει Στρατηγική και Συγκεκριμένο Σχέδιο Αναγέννησης και Ανασυγκρότησης των Δημοσίων Υπηρεσιών Υγείας, βρίσκεται προ των πυλών.
Η Ισπανία και η Πορτογαλία, έχουν επιστρέψει ως προς τις δαπάνες υγείας, σε προ κρίσης επίπεδα, ενώ στην Ελλάδα, που βίωσε μία από τις μεγαλύτερες μειώσεις, οι κατά κεφαλήν δαπάνες υγείας, υπολείπονται κατά 30% των δαπανών του 2009.
Με τις ΗΠΑ ως βάση αξιολόγησης στο 100 (σε αξία και όγκο κατανάλωσης υπηρεσιών) και τις προηγμένες χώρες, να κινούνται από 55 έως 67, στην Ελλάδα σύμφωνα με την πιο πρόσφατη μελέτη του ΟΟΣΑ ο όγκος των υπηρεσιών υγείας, που παρέχονται στους Έλληνες, αντιστοιχούν στο 1/2 -1/3 των Ευρωπαίων πολιτών.
Ο Σύριζα μείωσε την χρηματοδότηση στην Υγεία στο 9,5 % του προϋπολογισμού, με τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ να κινείται στο 15% και τις Ευρωπαϊκές χώρες στο 17-20%.
Από αυτά το 27% είναι κρατική χρηματοδότηση στην Υγεία, το 33% προέρχεται από τις ασφαλιστικές εισφορές, και το 35% το καταβάλουν απευθείας οι πολίτες .
Ο κ. Τσίπρας που υποσχέθηκε μείωση της συμμετοχής και των εισφορών :
Ø Παρέλαβε την Κρατική Χρηματοδότηση στον ΕΟΠΥΥ
στα 774 εκ.€ και την παρέδωσε στα 100 εκ.€.
Ø Αφαίρεσε 3,2 δις € από τους συνταξιούχους (μια σύνταξη το χρόνο) με την αύξηση των εισφορών υγείας.
Ø Διέλυσε με τα πειράματα των ΤΟΜΥ, την Πρωτοβάθμια Υγεία και άφησε χωρίς συμβεβλημένους γιατρούς τους πολίτες.
Στα χρόνια του κ. Τσίπρα οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι, εκτός από τις εισφορές, πληρώνουν 1,7 δις € μόνο για την αγορά φαρμάκων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ τους μετέτρεψε σε «λειτουργικά ανασφάλιστους και εξελίχθηκε σε μεγάλο χορηγό της Ν.Δ και των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων στην Υγεία.
Στις χώρες του ΟΟΣΑ, τα συστήματα υγείας και οι κοινωνικές υπηρεσίες απασχολούν σήμερα περισσότερους εργαζόμενους από οποιαδήποτε άλλη χρονική περίοδο στην ιστορία.
Στην προηγμένη Ευρώπη η αναλογία αυτή κυμαίνεται στο 13-20%, με την Ελλάδα να βρίσκεται με 5,4%, στις 3 τελευταίες θέσεις του κόσμου με την Τουρκία και το Μεξικό.
Στην Ελλάδα οι θέσεις των Ιατρών που προκηρύσσονται μένουν πλέον κενές και ήδη 18.000 χιλιάδες Ιατροί, παρέχουν τις υπηρεσίες τους στον Ευρωπαϊκό Βορρά Το 10% των Ελλήνων κόβει από το φαγητό, την θέρμανση και την εκπαίδευση των παιδιών για να πληρώσει Νοσοκομεία και Φάρμακα.
«Η επιβάρυνση των πολιτών για την υγεία τους, εξακολουθεί να είναι μεγάλη, με τελικό αποτέλεσμα την εγκατάλειψη της υγείας τους» εκτιμούσε πριν τις εκλογές ο ΠΙΣ και ζητούσε ανάταξη της Δημόσιας Περίθαλψης.
Με τα δεδομένα του προϋπολογισμού να παραμένουν ίδια και για το 2020, είναι προφανές ότι η επιστροφή σε ιδεοληψίες του παρελθόντος, δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να επιλυθούν τα οξυμένα προβλήματα.
Το ΕΣΥ αγκαλιάστηκε από το Λαό, γιατί κάλυψε πραγματικές ανάγκες, η εμμονή στις κυβερνήσεις Δεξιάς και «Αριστεράς», να σκαρφίζονται πειράματα με δήθεν μεταρρυθμίσεις, για να ακυρώσουν το ΕΣΥ, απλά έπληξε τους αδύναμους και το δικαίωμα τους στην υγεία.
Όποτε η ετυμηγορία του λαού ανέδειξε στο παρελθόν Κυβερνήσεις της Ν.Δ, το αποτέλεσμα στην Υγεία ήταν Χρέη και Διάλυση.
Σε 288 δις δρχ. ανήλθαν τα χρέη την περίοδο 1989- 1993 με την ανεξέλεγκτη απελευθέρωση των διαγνωστικών κέντρων και 6.9 δις €, ήταν τα χρέη της περιόδου Καραμανλή 2004- 2009, με την επανίδρυση του κράτους την απελευθέρωση στα Φάρμακα και τα «κεντρικά συστήματα προμηθειών» του κ. Αβραμόπουλου.
Σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ, η στροφή προς την πρόληψη και την πρωτοβάθμια περίθαλψη είναι η σημαντικότερη τάση που καταγράφεται σε όλες τις χώρες, γιατί «τα ισχυρά συστήματα πρωτοβάθμιας φροντίδας κρατούν τους ανθρώπους καλά και εξαλείφουν την πίεση στα νοσοκομεία».
Στην Ελλάδα διαχρονικά, με εξαίρεση την αρχική περίοδο του ΠΑΣΟΚ με τα 200 Κέντρα Υγείας, η προσοχή πάντα ήταν στραμμένη στα Νοσοκομεία.
Είναι προφανές ότι αυτό δεν ήταν ασύνδετο ούτε με το πυκνό δίκτυο ιδιωτών ιατρών στην Αττική και τα μεγάλα αστικά κέντρα, ούτε με την αντίληψη των «φέουδων» στις διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων που στην περίοδο της «ευμάρειας» αντιτάχθηκαν σθεναρά στις προσπάθειες ενοποίησης της ΠΦΥ
Το οξύμωρο σήμερα είναι ότι ενώ το 90% των Ελλήνων, ακάλυπτο από Οικογενειακό Ιατρό, στενάζει στα Εξωτερικά Ιατρεία, η Κυβέρνηση της Ν.Δ, αδιαφορεί απολύτως για την Πρωτοβάθμια Υγεία
Η διάλυση του ΕΣΥ από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. τη βολεύει γιατί εξυπηρετεί τα σχέδια της για την αύξηση της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα και των ασφαλιστικών εταιρειών.
Για την ιστορία το ΠΑΣΟΚ το 1981, παρέλαβε τα 33 μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας ως καταχρεωμένα ΝΠΙΔ και με λεηλατημένα τα δεκάδες ασφαλιστικά τους ταμεία.
Είναι προφανές λοιπόν, ότι ούτε νέα είναι, ούτε συνιστά πρόταση η παγιοποίηση της υψηλότερης στον κόσμο άμεσης ιδιωτικής δαπάνης και μαζί των ανισοτήτων που δημιουργεί, προβάλλοντας μάλιστα ως λύση την κατάργηση του δημοσίου χαρακτήρα των Νοσοκομείων.
Το ερώτημα είναι, σε τι και ποιους, θα ωφελήσει μετά τη διάλυση της Π.Φ Υ και η διάλυση της Διοικητικής Δομής των Νοσοκομείων και αν αυτή μπορεί να είναι η προτεραιότητα σήμερα για την βελτίωση της Υγείας των Πολιτών;
Σήμερα απαιτούνται λύσεις με προοπτική, συμβατές με τα διεθνή πρότυπα και μακριά από τα αίτια που οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία.
Το βλέμμα μας πρέπει να είναι εστιασμένο στο 2030 και όχι στο 2004
Αυτό που προέχει είναι η Στρατηγική και το Σχέδιο, για ένα ισχυρό και ενιαίο Εθνικό Δίκτυο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, με ολοκληρωμένες και εξατομικευμένες υπηρεσίες για όλους.
Με απλά λόγια, είναι επιβεβλημένο να υπάρξει ενίσχυση της Δημόσιας Χρηματοδότησης και ανακατανομή των πόρων, ανανέωση του εξοπλισμού κάλυψη των κενών θέσεων, αλλαγή στη διαχείριση των Χρόνιων Νοσημάτων και την μακροχρόνια εξωνοσοκομειακή φροντίδα και απόλυτη προτεραιότητα στην Τηλεϊατρική, τη Ψηφιακή Υγεία και τις “έξυπνες” λύσεις.
Το κυριότερο απαιτείται στελέχωση με άξιους και ικανούς και όχι με τους αρεστούς.
Χρειάζεται διακομματική συνεννόηση για Ποιοτική Υγεία για όλους (το άρθρο φιλοξενήθηκε στο ΚΑΡΦΙ 4/1/2020)
