Μόνο το πείραμα της Φιλαδέλφειας, όπου εξαφανίστηκε ένα πλοίο και επανεμφανίστηκε διαφορετικό, μπορεί να συγκριθεί με το πείραμα που έγινε στο δήμο Ραφήνας-Πικερμίου, όπου έχασε ένας δήμαρχος και στη θέση του εμφανίστηκαν δύο.
Ναι! Δεν κάνουμε πλάκα. Οι ψηφοφόροι Ραφήνας-Πικερμίου επέλεξαν με ποσοστό 57,58% τη προεκλογική συμμαχία δύο συνδυασμών του Βασίλη Πιστικίδη και του Βαγγέλη Μπουρνούς που συστάθηκε υπό τον όρο τα πρώτα δυόμισι χρόνια να είναι δήμαρχος ο κ. Πιστικίδης και τα υπόλοιπα δυόμισι ο κ. Μπουρνούς.
Σήμερα, ένα μήνα μετά τις εκλογές, οι Ραφηνιώτες που έδωσαν στη συμμαχία γύρω στο 70% των ψήφων, δείχνουν να προβληματίζονται έντονα για τη συνέχεια του πρωτόγνωρου εγχειρήματος. Καταλαβαίνουν δηλαδή εκ των υστέρων τις δυσκολίες που πιθανά θα προκύψουν απ’ αυτή την ιδιότυπη διαρχία.
Ο εκ των υστέρων προβληματισμός αναδεικνύει σε εθνικό επίπεδο το τρόπο που η πλειονότητα των εκλογέων μεταχειρίζεται το μεγαλύτερο όπλο που διαθέτει. Την ψήφο του. Και στην περίπτωση αυτή δεν μπορεί να ισχυριστεί καν ότι κάποιος τον κορόιδεψε.
Πως φθάσαμε όμως στο αποτέλεσμα αυτό;
Με όλες τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν το δίπολο Χριστόπουλου-Αδαμόπουλου μακρά πρώτο των υπολοίπων συνδυασμών που συγκέντρωναν μονοψήφια ποσοστά, με εξαίρεση τον κ. Πιστικίδη που ελάχιστα ξεπερνούσε το 10%, ξεκίνησε ένας ανηλεής πόλεμος με κραυγαλέα συνθήματα μεταξύ των δύο πρώτων, βασισμένος σε πετυχημένες στρατηγικές του παρελθόντος που έχασε παταγωδώς, καθώς κανείς δεν έλαβε σοβαρά υπόψη ότι το εκλογικό σώμα έχει αλλάξει.
Θύματα του πολέμου αυτού τόσο ο εν ενεργεία δήμαρχος Γιώργος Χριστόπουλος, ο οποίος άλλαξε τελείως το επικοινωνιακό προφίλ των χαμηλών τόνων που του ταίριαζε γάντι και του χάριζε ένα πολιτικό πολιτισμό που έχασε ακολουθώντας μια λανθασμένη επικοινωνιακή πολιτική εντελώς ξένη με την προσωπικότητά του, όσο κι ο Θανάσης Αδαμόπουλος που αναλώθηκε σε ανούσια δελτία τύπου, που σε κάποιες περιπτώσεις τον εξέθεταν κι όλα.
Απορροφημένοι και οι δύο στο μεταξύ τους πόλεμο δεν διείδαν αυτά που συνέβαιναν στους αντιπάλους συνδυασμούς, κυρίως στου κ. Πιστικίδη, όπου δέχτηκε βίαιη επίθεση απ’ τον μέντορά του, πρώην δήμαρχο Ραφήνας, μόλις πέντε μέρες πριν την κατάθεση των συνδυασμών στο πρωτοδικείο, κάτι που επηρέασε δραματικά τη συνέχεια.
Ο κ. Πιστικίδης μετά το δυσάρεστο συμβάν ήταν έτοιμος να καταθέσει τα όπλα, όταν με προτροπή των συνεργατών του έγινε η συνάντηση με τον συνδυασμό του κ. Μπουρνούς καθώς κι εκείνος αντιμετώπιζε προβλήματα μικρής αποδοχής. Η αναδίπλωση της τελευταίας στιγμής που έφερε και το νικηφόρο αποτέλεσμα, ήταν η σύμπραξη των δύο σε ένα συνδυασμό με επικεφαλής τον κ. Πιστικίδη, υπό τον όρο ότι αν κέρδιζαν τη Δημαρχία, θα παρέμενε δήμαρχος ο Βασίλης Πιστικίδης τα πρώτα δυόμισι χρόνια και τα υπόλοιπα ο Βαγγέλης Μπουρνούς.
Ο τοπικισμός που επικράτησε την πρώτη Κυριακή στο Πικέρμι υπέρ του ‘’δικού’’ τους Θανάση Αδαμόπουλου που πήρε το 70% των περίπου 3 χιλιάδων ψηφοφόρων και η προσπάθεια των πάνω από 10 χιλιάδες ψηφοφόρων της Ραφήνας, να αναδείξουν δεύτερο τον ‘’δικό’’ τους Βασίλη Πιστικίδη, όντας σίγουροι για την πρωτιά του επίσης Ραφηνιώτη Γιώργου Χριστόπουλου, προκάλεσε μια απίστευτη καραμπόλα.
Το αουτσάιντερ Πιστικίδης ήρθε πρώτος, ενώ το φαβορί Χριστόπουλος κατετάγη τρίτος. Τη δεύτερη Κυριακή η επικράτηση Πιστικίδη ήταν βεβαία, καθώς το εκλογικό σώμα της δημοτικής ενότητας Ραφήνας ήταν 3πλάσιο αυτής του Πικερμίου και ο τοπικισμός κτύπησε ακόμα μια φορά κόκκινο.
Οι υπόλοιποι τρεις συνδυασμοί με ποσοστά κάτω του 10% κατάφεραν να βγάλουν τους επικεφαλής τους. Από μία έδρα κερδίζουν: η Αμαλία Τόκα που υποστηρίχτηκε απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Χρήστος Τσαλαπατάνης απ’ το ΚΚΕ και ο ανεξάρτητος Ανδρέας Βασιλόπουλος, ο οποίος όντας παντελώς άγνωστος, κέρδισε το στοίχημα με τον εαυτό του με την επιθετική επικοινωνιακή πολιτική που ακολούθησε μόλις δυόμιση μήνες προ των εκλογών που του απέφερε το αξιόλογο ποσοστό του 7%. Απ’ τις υπόλοιπες έδρες η πλειοψηφία καταλαμβάνει 16, η μείζονα μειοψηφία 5 και η ελάσσονα 3.
Αν θέλουμε να περιγράψουμε με τίτλους την μετεκλογική κατάσταση, θα λέγαμε ότι οι μυημένοι αισθάνονται χαρμολύπη ως προς το αποτέλεσμα, μούδιασμα ως προς τη συμφωνία της ιδιότυπης διαρχίας, ανακούφιση για τη μη επανεκλογή όσων ανεξαρτητοποιήθηκαν στο παρά πέντε των εκλογών, αγωνία για την επίλυση των δύσκολων προβλημάτων που ακολουθούν.
Όσο για τον απλό πολίτη που συνειδητοποιεί ότι ψήφισε – σημειώνεται ότι δεν τον ξεγέλασε κανείς – δύο δημάρχους, αγωνιά να δει αν πετύχει το πείραμα προς όφελος του δήμου.
