Όχι μη φανταστείτε ότι πρόκειται για τα γνωστά παπαγαλάκια που συνήθως περιφέρονται στις γειτονιές τιτιβίζοντας διάφορα. Πρόκειται για ένα ζευγάρι πράσινων παπαγάλων που από καιρού εις καιρό βολτάρουν στη γειτονιά μου, που συνορεύει με τον αρχαιολογικό χώρο του Ρωμαϊκού Βαλανείου στη Λεωφ. Φλέμινγκ, ίσως επειδή βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής και από το βιότοπο του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, όπου φαίνεται να έχει εγκατασταθεί μια κοινωνία παπαγάλων.
Σήμερα όταν άκουσα πάλι τα γνώριμα κρωξίματα βγήκα οπλισμένη με τη φωτογραφική μηχανή μου, μπας και κατόρθωνα να τσακώσω τους καλόδεχτους επισκέπτες. Και ω! του θαύματος τα κατάφερα. Ο ένας παπαγάλος κάθισε στα απογυμνωμένα κλαδιά μιας λεύκας και μάλιστα δεν έφευγε καθώς προχωρούσα μιλώντας του. Μάλιστα μου έκανε εντύπωση ότι άλλαξε τον τόνο των κρωξιμάτων του και για μια στιγμή αναρωτήθηκα αν προσπαθεί να μιμηθεί λέξεις.
Μάλλον διαθέτω μεγάλη φαντασία θα μου πείτε. Συμφωνώ! Παρόλα αυτά αποθανάτισα το μασκαράκο πριν ακολουθήσει το ταίρι του που ξεφύτρωσε απ’ το πουθενά κι άρχισαν να πετούν παρέα με τις μακρόστενες ουρές τους να δίνουν μια ιδιαίτερη νότα στην ιπτάμενη φιγούρα τους.
Απολαύστε τους στις εικόνες και έχετε το νου σας, ίσως επισκεφτούν και τη δική σας γειτονιά.
