Ειλικρινά είμαστε έτοιμοι να υποκλιθούμε μπροστά σε μια δημοτική αρχή που τόλμησε ν’ αγγίξει τα ιερά και τα όσια ενός πολυετούς κατεστημένου που δεν επιτρέπει καμία βελτιωτική παρέμβαση στον κεντρικό οδικό άξονα της Λεωφ. Φλέμινγκ στη Ραφήνα. Κι όταν είδαμε να κατεδαφίζεται η ψησταριά της κλειστής πλέον από καιρό ταβέρνας «Ο Μύλος» και να υποβάλλεται πρόστιμο στον ιδιοκτήτη ώστε να υποχρεωθεί να μπει μέσα ώστε να ανοίξει η Λεωφ. Φλέμινγκ σε εντός σχεδίου τμήμα της, κάναμε το σταυρό μας και εκφράσαμε την ευαρέσκειά μας τότε γραπτώς.
Προ μηνός είδαμε με χαρά να γκρεμίζεται η μάντρα του απέναντι σπιτιού και είπαμε δόξα τω Θεώ ήρθε πραγματικά η ώρα να ανοίξει η κεντρική αυτή οδική αρτηρία αρχίζοντας από δω. Φευ! Η χαρά μας έμεινε μισή αφού γκρεμίστηκε ένα μόνο μικρό κομμάτι της μάντρας χωρίς ουσιαστικό όφελος αφού σχηματίστηκε απλά ένας χώρος στάθμευσης(;) ίσως.
Επιτέλους θα βρεθεί μια δημοτική αρχή ώστε να πιέσει ουσιαστικά τη Περιφέρεια Αττικής να προβεί σ’ όλες τις απαιτούμενες ενέργειες ώστε η Λεωφ. Φλέμινγκ, τουλάχιστον στο εντός σχεδίου τμήμα της να ανοίξει όπως έχει αποφασιστεί, με δύο λωρίδες κυκλοφορίας διάζωμα στη μέση και πεζοδρόμια δύο μέτρων στις δύο πλευρές της;
Δε δικαιούται η Ραφήνα, δεν δικαιούνται οι πολίτες της να κυκλοφορούν με ασφάλεια σε πεζοδρόμια στη μοναδική κεντρική λεωφόρο που ενώνει το κέντρο με τη λεωφ. Μαραθώνος και επιπροσθέτως έχει δεξιά κι αριστερά της τρία μεγάλα S/M;
Θα υλοποιηθούν τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα της συνδιοίκησης του δήμου που έταζαν λαγούς με πετραχήλια προεκλογικά για το εν λόγω ζήτημα; Ίδωμεν! Αλλά ο καιρός περνάει γρήγορα κι ήδη βρισκόμαστε μια ανάσα πριν τη λήξη της θητείας αυτής της δημοτικής αρχής, που έχει αρχίσει να ξεθωριάζει.
