Πέρσι μέσα Ιουλίου γεννήθηκαν από δύο αδέσποτες γάτες που περιφέρονται στην αυλή μας, πέντε κάτασπρα γατάκια κι ένα άσπρο με χρυσαφένια ουρά, που ως συνήθως τα ‘φεραν κοντά μας γνωρίζοντας ότι θα βρουν καταφύγιο και τροφή. Έχουμε ήδη τέσσερις οικόσιτες στειρωμένες γάτες και το μόνο που δεν θα θέλαμε ήταν ν’ αυξηθούν.
Η συνήθειά μας όμως να ταΐζουμε και τις αδέσποτες ως φιλόζωοι, συν του ότι είναι πιο χρήσιμες καθώς περιφέρονται το βράδυ ολόγυρα και καθαρίζουν το σπίτι από παρείσακτους ποντικούς, φίδια κ.α., μας έφερε προ συναισθηματικής πίεσης, όταν διαπιστώσαμε ότι ένα απ’ τα γατάκια είχε καταγάλανο το ένα του μάτι, κάτι που σημαίνει κώφωση.
Πως ν’ αφήσεις ένα ζωάκι κουφό ανυπεράσπιστο σε κινδύνους; Άσε που αρρώστησε πριν καλά-καλά συμπληρώσει τον πρώτο του μήνα. Ένα τοσοδούλι πλασματάκι που χώραγε ίσα-ίσα στην παλάμη μου και δεν μπορούσε να θηλάσει, έγινε ο μικρούλης αγαπημένος ασθενής μου.
Φυσικό κι αναμενόμενο ν’ αποτελέσει τον πέμπτο οικόσιτο γάτο μας, τον Φατσούλα, γεννημένο λίγες μέρες πριν την φονική φωτιά του 2018. Σήμερα ο Φατσούλας έχει εξελιχθεί σ’ ένα πανέμορφο γάτο που μας γεμίζει αγάπη. Επειδή δεν ακούει, ακόμα κι αν χαλάει ο κόσμος δίπλα του αυτός κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και μόλις τον ακουμπήσουμε ξαφνιάζεται αλλά αμέσως μετά αρχίσει να γουργουρίζει ευτυχισμένος και να αποζητά χαδάκια. Σε λίγες μέρες θα τον στειρώσουμε ώστε να μην ανταποκριθεί στο κάλεσμα της φύσης και τον χάσουμε.
Φαίνεται ότι το ‘χει η τύχη μας γιατί φέτος τον Αύγουστο γεννήθηκε ακόμα ένας γατούλης με τα ίδια χαρακτηριστικά, ο οποίος ωστόσο δείχνει περισσότερο προσαρμοσμένος στο φυσικό του περιβάλλον, ίσως γιατί δεν τον έφερε η μάνα του κοντά μας κι ήρθε μεγαλούστικος αναζητώντας τροφή.
Τρυφερός και χαδιάρης κι αυτός μας έκανε να τον ξεχωρίσουμε και να τον νταντεύουμε περισσότερο απ’ τα υπόλοιπα αδέσποτα που τριγυρνούν μες τα πόδια μας. Επειδή νιαουρίζει παραπονιάρικα συνέχεια για να του δώσουμε κάποιο ξεχωριστό μεζεδάκι, τον ονοματίσαμε Νιαούρη.
Αυτή είναι η ιστορία του Φατσούλα και του Νιαούρη που σας παρουσιάζουμε σήμερα. Όπως βλέπεται ο εξ αριστερών Φατσούλας που μας παίδεψε μέχρι να τραβήξουμε μια καθώς πρέπει φωτογραφία του γιατί έπαιζε συνέχεια, έχει μια όμορφη στρωτή, αφράτη κι απαλή γούνα, είναι πολύ χαδιάρης και δεν εγκαταλείπει το χώρο του παρά μόνο για μια μικρή βόλτα στα χωράφια ολόγυρα.
Εν αντιθέσει ο εκ δεξιών Νιαούρης είναι αλανιάρης, δεν εγκαταλείπει την ελευθερία του, αλλά είναι εξ ίσου χαδιάρης με ιδιαίτερα διαιτητικά γούστα και ανταποκρίνεται στα νοήματα μας όταν τρώει παρέα με τα άλλα αδέσποτα κι έρχεται να πάρει το μεζεδάκι του. Δεν μπορώ να πως με βεβαιότητα ότι είναι κουφός. Σίγουρα είναι πολύ γκρινιάρης. Νιαουρίζει συνέχεια όπως φαίνεται και στην φωτογραφία κι έχει την δική του λίγο ατίθαση προσωπικότητα, που διακρίνεται στην φωτογραφία.
Αγαπάμε πολύ και τους δύο κι ευχόμαστε να μην μας τύχει και τρίτος περίεργος γατοτυπάκος γιατί δεν αντέχουμε άλλους οικόσιτους. Εκτός κι αν κάποιος από σας θελήσει να υιοθετήσει τον Νιαούρη.
