Η ιστορία του Μάρκου και της Λενιώς!
Μέσα στις στάχτες έμελλε να αναδειχθεί το μεγαλείο μιας αγάπης, μιας ζωής ο επίλογος, σε σελίδα ανεξίτηλη και να μείνει στην σκέψη των ανθρώπων στα χρόνια που θα ‘ρθουν…
1952….
Έχει τελειώσει πια ο εμφύλιος, μια μελανή σελίδα στην ιστορία του τόπου!
Αθήνα και Πειραιάς προσπαθούν να ζήσουν … Ένας πόλεμος με αναπάντεχο εισβολέα κι ένας πόλεμος, ντροπή για όλους..
Κάπου στην Δραπετσώνα ζει ένα λουλούδι η Λενιώ, στα δεκαπέντε της έφηβη μοιάζει με εικοσάχρονη, μια ατθίδα με γνήσια ελληνική ομορφιά!
Κάποια πλίνθινη κατασκευή, πρόχειρα αφημένη στον λόφο που βλέπει τη θάλασσα στεγάζει τα εφηβικά της όνειρα και τις κοριτσίστικες ανησυχίες!
Πιο κάτω κοντά στην θάλασσα ο Μάρκος, ένα παλληκάρι στα είκοσι, προσπαθεί με φίλους να κτίσει ένα αυθαίρετο να στεγάσει τους βασανισμένους του γονείς που οι δυο πόλεμοι έχουν σημαδέψει όπως και τους περισσότερους κατοίκους της περιοχής …
Ψαρεύει στα νερά του Σαρωνικού και επιβιώνει πλάθοντας όνειρα για μια πατρίδα ελεύθερη πιά έτοιμη να σταθεί στα πόδια της και να χαρεί αυτήν την ελευθερία!
Κάποιο ηλιοβασίλεμα της άνοιξης του 1953 η Λενιώ γίνεται το μοναδικό του όνειρο!
Γεννιέται ένας έρωτας, σαν ένα ρόδο που ανοίγει τα ροδοπέταλα του να αγαπήσει την ομορφιά του κόσμου! Ο Μάρκος δίνει μάχη, κάνει σκοπό στην ζωή του να μην την αφήσει από δίπλα του ποτέ!
Όλα έγιναν γρήγορα!
Τα στιβαρά του χέρια, η φλόγα στο βλέμμα του αρκούσαν να γίνουν διαβατήριο μιας ευτυχισμένης ζωής … Πάνω στον λόφο ,ενα αφημένο τροχόσπιτο θα έλεγα, ήταν πρόχειρο αρχηγείο των Γερμανών, έγινε το πρώτο τους σπίτι!
Η Λενιώ που λάτρευε τα λουλούδια το στόλισε με βασιλικούς, γεράνια, ματζουράνες και τριαντάφυλλα! Το άσπρισαν… έφτιαξε ένα ψάθινο κιόσκι ο Μάρκος και στέγασαν την αγάπη τους! Η ζωή κυλούσε ήρεμα ,δημιουργικά, τα νιάτα σύμμαχος, η αγάπη τους οδηγός! Δυο αγγελούδια ο Κωστής και η Ρηνιώ γέμισαν με καλοκαίρι την ζωή τους!
Το οικόπεδο εκτός σχεδίου στη Ραφήνα
Εκείνο το απομεσήμερο του Απρίλη του ‘70 ο Μάρκος γεμάτος χαρά κάλεσε την αγαπημένη του Λενιώ και τα δυο τους πιτσιρίκια για μια εκδρομή, ολόκληρο ταξίδι!
Εκεί προς την Ραφήνα ο Μάρκος κατάφερε να αγοράσει ένα μικρό οικοπεδάκι!
Δίπλα στην θάλασσα, εκτός σχεδίου όπως τα περισσότερα οικόπεδα του λεκανοπεδίου!
Εκεί θα κτίσουν ο Μάρκος και η Λενιώ ένα σπιτάκι φωλιά να στεγάσει μια ευτυχισμένη οικογένεια! Η θάλασσα απέραντη στα πόδια τους και η βάρκα τους η μικρή τους επιχείρηση! Πίσω τους ένα καταπράσινο δάσος και μπρος τους οι ευτυχισμένες μέρες που τους χρωστούσε η ζωή!
Η περιοχή κατοικείται σιγά σιγά… μικρά στην αρχή, μεγαλύτερα αργότερα σπίτια, με ανέσεις, μια γειτονιά όπως τόσες στη περιοχή που οι άνθρωποι ψάχνουν το αύριο τους!
Τα χρόνια όταν είναι ευτυχισμένα λένε τρέχουν σαν γάργαρο ποτάμι …
Ο Κωστής κι η Ρηνιώ επιστήμονες πιά τραβούν τον δρόμο τους και ακολουθούν την καριέρα τους! Καθυστερημένα ο Μάρκος και η Λενιώ απόκτησαν εγγόνια! Τέσσερα, τέσσερα φωτεινά άστρα στην ζωή τους! Κάθε καλοκαίρι τα έχουν κοντά τους και γίνονται πάλι παιδιά στο πλάι τους!
Το 2013 έφθασε η πρώτη δοκιμασία!
Ένα εγκεφαλικό καθήλωσε τον Μάρκο και η Λενιώ γίνεται η σκιά του … Ζει γι’ αυτόν, η αγκαλιά της γίνεται το λιμάνι του! Αυτή θα πάλευε με τις φουρτούνες που θα έρχονταν και για τους δύο…
Εκείνο το απομεσήμερο τα παιδιά και ο Μάρκος ησύχαζαν και η Λενιώ βγήκε στον κήπο για μια ανάσα, κουρασμένη, είχε χάσει πιά την σβελτάδα της και τα χρόνια έδειχναν τα σημάδια τους!
Η φωτιά
Και τότε πάγωσε! Πίσω απ’ το βουνό είδε τις φλόγες και τον καπνό να έχει φορά προς την θάλασσα! Ο Μάρκος της είχε μάθει όλα τα καπρίτσια και τους κινδύνους του κάθε ανέμου! Πρώτη ένιωσε τον κίνδυνο, μπήκε γρήγορα στο σπίτι ετοίμασε τα παιδιά με μια δικαιολογία και βγήκαν στην δημοσιά!
Κάλεσε ένα ταξί και αφού ειδοποίησε τον Κωστή, παρακάλεσε τον οδηγό να τα πάει στους γονείς τους … Βιαστικά γύρισε στον Μάρκο! Ήταν η πρώτη φορά που τον άφησε μόνο έστω για λίγα λεπτά…..
Έγραψε ένα σημείωμα το έβαλε σ’ ένα σιδερένιο κουτί και ήρεμη κάθισε στην άκρη του κρεββατιού του Μάρκου!
Σαν όνειρο πέρασε μια ολόκληρη ζωή στην σκέψη της! Μια ευτυχισμένη ζωή, όμορφη σαν την πρώτη μέρα της άνοιξης! Δεν βγήκε έξω ακόμη και όταν άκουσε τις κραυγές των γειτόνων της να την καλούν! Σε λίγο οι αναθυμιάσεις σαν μεθυστικό υπνωτικό κυρίευσαν το δωμάτιο … Μια μεγάλη αγκαλιά κι ένα ευχαριστώ το τελευταίο της δώρο στον Μάρκο της ζωής της.
Επί τρείς ημέρες ο Κωστής έψαχνε ένα σημάδι ζωής των γονιών του στο κατεστραμμένο σπιτικό τους … Ένα σημάδι ζωής …Την τρίτη ημέρα …. Σ’ ένα σιδερένιο θησαυρό, ένα σημείωμα της υπέροχης Λενιώς …
Πουθενά δεν θα είμαι τόσο ευτυχισμένη! Η αγάπη μου κάθε λεπτό θα σας προστατεύει!
Φαίδρα
