Όνειρο και σφοδρή επιθυμία της προέδρου του Λυκείου των Ελληνίδων Ραφήνας Χριστίνας Παναγιώτου, να πραγματοποιήσει μια πολυήμερη εκδρομή του Λυκείου στα Μαυροθαλασσίτικα μέρη, στην ανατολική Ρωμυλία, στα μέρη της Βουλγαρίας όπου ήκμασε ο Βυζαντινός πολιτισμός, η ελληνική κουλτούρα και παράδοση. Όπως χαρακτηριστικά γράφει:
«Δεν θα μπορούσε να γίνει ταξίδι σε άλλους τόπους, παρά σε μέρη με δυνατή Ελληνική παράδοση και Ιστορία. Τέτοιους τόπους θα επισκεφθούμε. Είναι τα μαυροθαλασσίτικα μέρη εκείνου που «ευτυχισμένος έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα» Είναι τα μέρη της Ανατολικής Ρωμυλίας που καθημερινά τα αναφέρουμε στο Λύκειο της Ραφήνας. Χορεύουμε τους χορούς τους, γρήγορους, ζωηρούς , χαρούμενους κι αγαπημένους!
Τραγουδάμε τα τραγούδια τους, τη Μηλίσσω, το Μαργούδι, τα Παλικάρια τα Δερβενιώτικα. Ακούμε τη μουσική τους, τη γεμάτη ήχους της γκάιντας! Φοράμε τις φορεσιές τους, πολύχρωμες και λαμπερές! Αναπαριστάνουμε τα έθιμά τους….
Είναι η Μεσημβρία, η Βυζαντινή καστροπολιτεία πάνω στη θάλασσα, που φέρνει στο νου το χορό “φλουρί” και το τραγούδι “Σαν καζαντίσω το φλουρί…θα πάρω μια Μεσημβρινή, που ’χει τα σπίτια τα ψηλά..”
Είναι η υπέροχη Σωζόπολη, όπου ακόμη πολλοί μιλούν Ελληνικά, η μαγευτική Φιλιππούπολη και τα κρυμμένα χωριά των Αναστενάρηδων.. Είναι μέρη δικά μας που τα γνωρίζουμε! Τη μελετάμε αυτή τη γωνιά του Ελληνισμού. Χαμένη, αλλά όχι ξεχασμένη! Γι’ αυτό ήταν όνειρο και χρέος να την επισκεφθούμε, να την πατήσουμε, να την περπατήσουμε, να τη ζήσουμε….
Και είναι πολύ καλή τύχη και ευλογία που υλοποιείται αυτή η μεγάλη επιθυμία και το ταξιδιωτικό όνειρο του Λυκείου με την παρουσία του Θοδωρή Κοντάρα. Ο Θοδωρής μάς κάνει δώρο την αγάπη και την ανεξάντλητη γνώση του γι’ αυτά τα μέρη , που τα ‘χει μελετήσει, τα ‘χει σπουδάσει και τα έχει περπατήσει.
Ο Θοδωρής δίνει άλλη διάσταση σ΄ αυτό το ταξίδι και το κάνει πραγματικά αξέχαστο. Είναι η πηγή και η ψυχή του! Εμείς ας ρουφήξουμε τα λόγια του, ας απολαύσουμε τον χειμαρρώδη λόγο του. Θα μάθουμε πολλά! Ας μαζέψουμε εικόνες από τα υπέροχα και μοναδικά μέρη που θα περιηγηθούμε. Ας κρατήσουμε σκηνές και μνήμες… Το Λ.Ε Ραφήνας χρειάζεται και τη ματιά τη δική σας, και τη δική σας γνώμη και άποψη απ’ αυτό το οδοιπορικό…»
Από το οδοιπορικό στους τόπους αυτούς όπου ήκμασε ο ελληνισμός, δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στη 5η μέρα του ταξιδιού, όπου όπως περιγράφει η Νίκη Γρηγορίου και αποθανατίζει με τις φωτογραφίες του ο Χρήστος Κρασόπουλος, εκκλησιάστηκαν στο μοναστήρι του Αγ. Γεωργίου στην Αγχίαλο και μετά επισκέφτηκαν τη καστροπολιτεία στη Μεσημβρία. Από την πληθώρα των φωτογραφιών διαλέξαμε να παρουσιάσουμε ακριβώς αυτό το μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, όπου η συγκίνηση περισσεύει αντικρύζοντας το μεγαλείο του Βυζαντίου!
Παρασκευή, 21Απριλίου,2017, 5η ημέρα της επταήμερης εκδρομής του Λ.Ε Ραφήνας.
Της Ζωοδόχου Πηγής τι πιο συγκινητικό από τον εκκλησιασμό στο μοναστήρι του Αγ. Γεωργίου στην Αγχίαλο. Την πρώτη ευχάριστη έκπληξή μας για το γνώριμο μας «Χριστός Ανέστη» ψαλμένο από τον Βούλγαρο ιερέα και το ολόιδιο με μας τελετουργικό της Θείας Λειτουργίας διαδέχθηκε η μέγιστη συγκίνηση με την Ελληνίδα πρόεδρο του συλλόγου «Ελληνοβουλγαρικής φιλίας».
Δάκρυα έτρεχαν καθώς την ακούγαμε να μας διηγείται πως μετά τη φωτιά και τον διωγμό, οι εναπομείναντες Έλληνες κράτησαν την γλώσσα, τα έθιμα, τα τραγούδια και τους χορούς τους. Μας μιλούσε για τη γιαγιά της και για την προσπάθεια που έκανε να διασώσει και να μεταφέρει στις επόμενες γενιές ό,τι είχε πάρει μαζί της η φωτιά.
Ακολούθησε η Μεσημβρία, μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO και πώς να μην ήταν άλλωστε, με τα τόσα έργα αρχαίας, βυζαντινής και νεότερης ελληνικής ιστορίας που έχει να επιδείξει. «Μυστρά της Βουλγαρίας» την αποκαλούν, αφού έχει εκκλησίες και αγιογραφίες μοναδικής τεχνοτροπίας και ομορφιάς. Η πόλη καταστράφηκε πολλές φορές από εχθρικές επιθέσεις και φυσικές καταστροφές, ακόμα όμως αποδεικνύει πως διέθετε μερικές από τις πιο λαμπρές εκκλησίες της βυζαντινής αυτοκρατορίας, απόδειξη της ακμής και του πλούτου της.
Καταλήξαμε στο βροχερό Πύργο με την ελληνική εκκλησία με το μαρμάρινο τέμπλο, το σχολείο και την ελληνική συνοικία, όλα απομεινάρια μιας παρουσίας πλουσίων Ελλήνων, που πλέον έχουν φύγει.
