Κυριακή 22 Νοεμβρίου αποκλεισμένοι στο σπίτι λόγω covid 19, με διάθεση λίγο πάνω απ’ το μηδέν. Κάνουμε βαριεστημένα ζάπινγκ στα κανάλια… μαύρη μαυρίλα με πρωταγωνιστή τον κορωνοϊό… 12 το μεσημέρι… πατάμε το κανάλι της Βουλής και ω! του θαύματος… βρισκόμαστε Αλεξανδρούπολη με ξεναγό τον Χρήστο Μυλωνά. Η διάθεση μας ανεβαίνει κατακόρυφα καθώς βρισκόμαστε στην πλατεία μπροστά απ’ τον Φάρο με παραδοσιακή μουσική και χορούς. Ξάφνου η καραντίνα εξαφανίζεται κι ακολουθούμε την ξενάγηση του Χρήστου στ’ αξιοθέατα της πόλης, με μουσικά διαλείμματα που χαϊδεύουν τ’ αυτιά μας και γαληνεύουν την ψυχή μας. Δεχόμαστε διακτινισμένη μέσω του Χρήστου την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Αλεξανδρούπολης κ.κ. Άνθιμου.
Αγαπημένη Θράκη, λατρεμένη Αλεξανδρούπολη!
Ο Φάρος της Αλεξανδρούπολης είναι, ίσως, το πιο χαρακτηριστικό σημείο της πόλης και το σήμα κατατεθέν της σε κάθε φωτογραφία και αναφορά σε αυτή. Η ανάγκη χτισίματος του Φάρου δημιουργήθηκε όταν άρχισε να δημιουργείται και το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, έτσι ώστε να βοηθάει τους ναυτικούς που περνούσαν από και προς τον Ελλήσποντο. Έχει ύψος 18 μέτρα από το έδαφος και 27 από τη στάθμη της θάλασσας, ενώ εκπέμπει τρεις λευκές αναλαμπές φωτός κάθε 15 δευτερόλεπτα. Το φως του φτάνει σε απόσταση 24 ναυτικών μιλίων, περίπου δηλαδή 44 χιλιομέτρων.
Το Εθνολογικό μουσείο της Αλεξανδρούπολης βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και στεγάζεται σε ένα από τα ιστορικότερα νεοκλασσικά της. Τα εκθέματα του μουσείου καλύπτουν τα πάντα σχετικά με την παράδοση των κατοίκων και την καθημερινότητά τους, με παραδοσιακές ενδυμασίες, μουσική και λατρευτικά θέματα, φαγητό, κτηνοτροφία, γεωργία, πήλινα, χάλκινα και υφάνσιμες ύλες.
Η Αρχαία Ζώνη ένας από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους του Έβρου. Έχει υπάρξει η σημαντικότερη αποικία της Σαμοθράκης, σημαντικότερη από τη Μεσημβρία, όπως πιστευόταν παλιότερα. Τα φυσικά όρια της τοποθεσίας και τα τείχη καθόρισαν την τελική ρυμοτομία της πόλης. Σώζονται οικίες διατεταγμένες γύρω από μια κεντρική αυλή και πολλά καθημερινά σκεύη. Η ταυτότητα της πόλης προσδιορίστηκε από μια πληθώρα νομισμάτων που φέρουν την επιγραφή ΖΩΝΑΙΩΝ. Ο ναός του Απόλλωνα είναι ο μόνος αρχαϊκός ναός του Απόλλωνα σε όλη την περιοχή της Θράκης.
Το δέλτα του Έβρου ένας από τους σημαντικότερους υγροτόπους όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης. Κάθε χρόνο βρίσκουν εκεί καταφύγιο πλήθος πουλιών, ψαριών, ερπετών αλλά και ζώων που είτε χρησιμοποιούν το δέλτα ως ενδιάμεση στάση στο ταξίδι τους προς θερμότερα κλίματα πριν το χειμώνα, είτε διαμένουν εκεί όλο το χρόνο. Η χλωρίδα του δέλτα είναι μοναδική, με πάρα πολλά σπάνια είδη. Έχει αποδειχθεί ότι το είδος της χλωρίδας δεν εξαρτάται από το κλίμα αλλά από το έδαφος και την περιεκτικότητά του σε νερό, καθώς και την αλατότητα του νερού.
Το τριώροφο κτίριο του Ιστορικού Μουσείου Αλεξανδρούπολης βρίσκεται στο κέντρο της πόλης απέναντι από το Δημαρχείο. Το μουσείο έχει συνολικό εμβαδόν 700 τ.μ. τα οποία αναπτύσσονται σε τέσσερα επίπεδα.
Στον Α’ όροφο του κτιρίου υπάρχει η μόνιμη έκθεση με την ιστορία της Αλεξανδρούπολης η οποία περιλαμβάνει θεματικές ενότητες, για τους αρχαιολογικούς χώρους και τα ευρήματα της περιοχής, τη δημιουργία της πόλης και τη σχέση της με το σιδηρόδρομο και το λιμάνι, την αστική και αρχιτεκτονική φυσιογνωμία της, την οικονομική και πολιτική διαδρομή της, την πνευματική και κοινωνική ζωή και τις πληθυσμιακές ομάδες που τη συγκρότησαν.
Ο ημιώροφος φιλοξενεί τη συλλογή της Σαρακατσάνικης φορεσιάς της Ελένης Φιλιππίδη, προσωπικότητας με καθοριστικό ρόλο στη πολιτιστική ζωή της πόλης μεταπολεμικά. Μέσα από μοναδικά εκθέματα και αναπαραστάσεις, παρουσιάζονται η ζωή, οι δραστηριότητες και τα τέχνεργα των Σαρακατσάνων γυναικών στον ιδιαίτερο νομαδικό τους βίο.
Ο ισόγειος χώρος χρησιμοποιείται για τις περιοδικές εκθέσεις και για τις διάφορες εκδηλώσεις του Μουσείου.
Στο υπόγειο υπάρχουν οι συλλογές, το αρχειακό υλικό και η βιβλιοθήκη του Μουσείου.
Το μουσείο φυσικής ιστορίας της Αλεξανδρούπολης δημιουργήθηκε με στόχο να αναδείξει και να ενημερώσει τους επισκέπτες του για το πλήθος βιοτόπων και ιδιαίτερης χλωρίδας και πανίδας του νομού Έβρου.
Στο νοτιοανατολικό άκρο του Ν. Έβρου, δίπλα στον ομώνυμο θρυλικό ποταμό και το Δέλτα του, δεσπόζει η σημερινή πόλη των Φερών με το ναό της Παναγίας Κοσμοσώτειρας στο κέντρο της να την κοσμεί ως τις μέρες μας. Η ιστορική διαδρομή των Φερών ταυτίζεται με αυτή της Μονής, έχοντας βέβαια την ίδια χρονική αφετηρία.
Η Μονή περιλαμβάνει φρουριακό περίβολο (τείχη, πύργους, πύλη) και καθολικό στον τύπο του σταυροειδούς εγγεγραμμένου δικιόνιου ναού με πεντάτρουλη στέγαση. Ο εικονογραφικός διάκοσμος αποτελεί δείγμα της υψηλής τέχνης του 12ου αιώνα της Σχολής της Κωνσταντινούπολης. Η μονή ιδρύθηκε το 1152 από το σεβαστοκράτορα Ισαάκιο Κομνηνό, τριτότοκο γιο του Αλέξιου του Α’. Γενικά, η ζωή του ήταν ένας διαρκής αγώνας για την εξουσία, με έντονο παρασκήνιο. Στα μέσα του 12ου αιώνα ήταν ήδη 59 ετών. Ασθενής και μετανοημένος για την παράτολμη ζωή του, παραιτείται από τις πολιτικές του φιλοδοξίες και αφιερώνεται στα θεία. Ιδρύει εδώ, τη νέα μονή αφιερωμένη στη Θεομήτορα Παναγία την Κοσμοσώτειρα, προς ‘κουφισμόν της ψυχής του’ και με σκοπό να γίνει η τελευταία του κατοικία, το μαυσωλείο του.
Πληροφοριακό υλικό από: www.taxidologio.gr. (https://www.taxidologio.gr/alexandroupoli.html)
