Στη συνεδρίαση της ΕΕ του ΕΔΣΝΑ, στις 4/3/2016, πάρθηκε απόφαση για τη σύναψη συμβάσεων με την ΕΕΑΑ ΑΕ (διαχειρίζεται την ανακύκλωση συσκευασιών και το σύστημα των μπλε κάδων).
Η συμφωνία προβλέπει ότι ο ΕΔΣΝΑ θα επιδοτείται με 40 ευρώ για κάθε τόνο ανακυκλώσιμων υλικών συσκευασίας, που διαχωρίζονται στο εργοστάσιο επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων (ΕΜΑΚ) στη Φυλή. Δηλαδή, ανακυκλώσιμων υλικών κακής ποιότητας. Όχι μόνο αυτών, όμως.
Με την ίδια τιμή θα επιδοτείται ο ΕΔΣΝΑ και για τα ανακυκλώσιμα υλικά συσκευασίας που υπάρχουν στο δευτερογενές καύσιμο RDF, που παράγει το ΕΜΑΚ. Τα οποία, όμως, ούτε ανακυκλώνονται, ούτε καίγονται. Απλά, θάβονται, μαζί με όλη τη μάζα του RDF, στο διπλανό ΧΥΤΑ(!!!).
Την ίδια στιγμή, οι δήμοι της Αττικής και όλης της χώρας, πλην κάποιων νησιωτικών, δεν επιδοτούνται ούτε με ένα ευρώ, από την ΕΕΑΑ. Παρόλο που τα υλικά συσκευασίας στους δήμους προδιαλέγονται, έστω όλα μαζί, στον προβληματικό μπλε κάδo, εκτός μόνο με μια εφ’ άπαξ εισφορά κάδων και απορριμματοφόρων. Έτσι λειτουργεί, σήμερα, η ανακύκλωση στην Ελλάδα.
Το περίεργο -ή, μήπως, όχι- στην υπόθεση είναι ότι στον κατ’ εξοχήν αρμόδιο φορέα, τον Ελληνικό οργανισμό ανακύκλωσης (ΕΟΑΝ), υπάρχουν ισχυρές αντιστάσεις στο να αλλάξει αυτό το καθεστώς, παρά τα όσα προβλέπει το νέο εθνικό σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων, που εγκρίθηκε πρόσφατα.
Επιμένουν στη διατήρηση του μπλε κάδου για όλα τα υλικά. Αρνούνται την επέκταση της προδιαλογής ξεχωριστών υλικών (χαρτιού, πλαστικού, αλουμινίου, μετάλλων, γυαλιού). Συντηρούν το καθεστώς των ιδιωτικών «συστημάτων εναλλακτικής διαχείρισης» (ΣΕΔ), ιδιαίτερα αυτού της ανακύκλωσης συσκευασιών (ΕΕΑΑ ΑΕ) και τις κοστοβόρες μεταφορές στα κέντρα ανακύκλωσης (ΚΔΑΥ), που η τελευταία λειτουργεί.
Υποσκάπτουν την υποχρέωση δημιουργίας και λειτουργίας δημοτικών συστημάτων ανακύκλωσης, που θα συλλέγουν και θα εμπορεύονται τα ανακυκλώσιμα υλικά.
