Υπάρχουν στιγμές που πραγματικά ντρέπομαι σαν Ραφηνιώτισσα όταν ακούω συντοπίτες μου να επιτίθενται άκομψα σε φιλοξενούμενους αιρετούς όμορων δήμων όπως έγινε με το δήμαρχο Λαυρεωτικής κ. Δημήτρη Λουκά όταν πήρε το λόγο και μίλησε στην εσπερίδα με θέμα την υποδοχή προσφύγων στη Ραφήνα.
Αισθάνθηκα άσχημα όταν άκουσα απ’ το ακροατήριο τη φράση «η Ραφήνα δεν είναι Λαύριο» ως απάντηση στο δήμαρχο Λαυρεωτικής που απλά έλεγε ότι οι δύο δήμοι αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα τόσο με τους χώρους υποδοχής προσφύγων που και στις δύο περιπτώσεις βρίσκονται εντός δασώδους περιοχής, (στον εθνικό δρυμό του Σουνίου στη Λαυρεωτική και στα Περιβολάκια Ραφήνας), όσο και στο θέμα των οικισμών που δεν αναγνωρίζονται στους δασικούς χάρτες έως το σήμερα τουλάχιστον.
Βέβαια ο δήμαρχος Λαυρεωτικής αντιμετώπισε δυναμικά τις επιθέσεις, τόσο που κάποιοι συντοπίτες μας εντυπωσιάστηκαν θετικά απ’ το δυναμισμό που εξέπεμψε, παρασύροντας και το δήμαρχο Ραφήνας-Πικερμίου που έλαβε το λόγο αμέσως μετά και κέρδισε τις εντυπώσεις των δημοτών του που για πρώτη φορά είδαν δημόσια κι αυτή τη πλευρά της ευγενικής αλλά δυναμικής παρέμβασής του κατά όσων θέλησαν να προσβάλλουν το φιλοξενούμενο δήμαρχο και να προκαλέσουν ανακατωσούρα.
Η ΡΑΦΗΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΥΡΙΟ φώναξαν απ’ το ακροατήριο υποτιμητικά.
Όντως Η ΡΑΦΗΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΥΡΙΟ!
Γιατί το Λαύριο διαθέτει δύο βιολογικούς καθαρισμούς που διαχειρίζεται ο δήμος η ΔΕΥΑΤΗΛ του δήμου Λαυρεωτικής, ένα στη δημοτική ενότητα Κερατέας απ’ τη 10ετία του ’90 κι ένα στη δημοτική ενότητα Λαυρίου τα τελευταία χρόνια, ενώ στον δήμο Ραφήνας-Πικερμίου κολυμπάμε στα βοθρολύματα.
Γιατί το Λαύριο διαθέτει ένα λειτουργικό λιμάνι, εμπορικό, επιβατικό και τουριστικό, που δέχεται ακόμα και μεγάλα κρουαζιερόπλοια, μία αξιόπιστη μαρίνα όπου ελλιμενίζονται δεκάδες σκάφη αναψυχής και ένα παραλιακό μέτωπο με δεκάδες μαγαζιά εστίασης που προσελκύουν πολλούς πελάτες. Ενώ η Ραφήνα ένα επιβατικό λιμάνι γίγαντα που προσπάθησε να αποφύγει, αλλά δεν τα κατάφερε, αρνούμενη τα κονδύλια που προορίζονταν για την ανάπλαση του λιμένος, με παράλληλη δημιουργία μαρίνας στο παλιό λιμάνι, στέλνοντάς τα στο Λαύριο (τόση εξυπνάδα δηλαδή της τότε διοίκησης του δήμου).
Γιατί το Λαύριο διαθέτει ένα λειτουργικό οδικό δίκτυο που εξυπηρετεί λιμάνι και πόλη, ενώ η Ραφήνα έχει μετατραπεί σ’ ένα απέραντο πάρκινγκ, με τους κατοίκους δεσμώτες του κυκλοφοριακού αφού ποτέ δεν έγινε η διαπλάτυνση της κεντρικής αρτηρίας (λεωφόρος Φλέμινγκ), που παραμένει όπως ήταν εδώ και 10ετίες, όταν δεν έγινε Ολυμπιακός δήμος το 2004 που θα άλλαζε τη τύχη της (άλλη μια εξυπνάδα δηλαδή της τότε διοίκησης του δήμου).
Γιατί το Λαύριο διαθέτει πλούσια πολιτισμική κληρονομιά, τόσο απ’ τη μακραίωνη αρχαία ιστορία του, όσο κι απ’ τη πρόσφατη βιομηχανική του καταγωγή απ’ το 19ο αιώνα. Μνημεία που έχει αξιοποιήσει και αναδείξει κατά κόρο εκμεταλλευόμενο κάθε ευκαιρία χρηματοδότησης, τόσο στο τομέα των αρχαιοτήτων του, όσο και στην αναπαλαίωση των πολλών νεοκλασικών κτιρίων και των εγκαταστάσεων της Γαλλικής και Ελληνικής εταιρείας που βρίσκονται διάσπαρτα στη πόλη και λειτουργούν σήμερα είτε ως βιομηχανικά πάρκα, είτε ως μουσεία, είτε ως κέντρα πολιτιστικών εκδηλώσεων, είτε ως αίθουσα δημοτικού συμβουλίου, είτε ως πολιτιστικά κέντρα κ.α. Ενώ η Ραφήνα δεν μπορεί να αξιοποιήσει ακόμα τους αρχαιολογικούς χώρους που διαθέτει, προϊστορικούς, ρωμαϊκούς, φυσικού κάλλους, παραδοσιακούς κ.α.
Γιατί το Λαύριο μετά την αποβιομηχάνηση που έφερε στους κατοίκους τρομερή ένδεια, ανέκαμψε γρήγορα καθώς οι τεχνίτες – κάτοικοι – σαΐνια που πάντα έβαζαν το μυαλό τους να δουλέψει εποικοδομητικά, είδαν ότι το μέλλον της πόλης τους είναι ο μετασχηματισμός της από βιομηχανική σε τουριστική, οπότε έστρεψαν όλη την προσοχή τους προς τα εκεί, με το σημερινό αποτέλεσμα. Ενώ η Ραφήνα είχε πάντα μια κοντόφθαλμη οπτική που δεν άφησε περιθώρια στο άνοιγμα της πόλης, αλλά αντίθετα την περιόρισε μόνο στο κέντρο της, με το σημερινό αποτέλεσμα του απέραντου παντοειδούς χάους που τη πνίγει.
Γιατί το Λαύριο φρόντισε να εξωραΐσει τους δρόμους του κέντρου, μετατρέποντας πολλούς σε μονόδρομους ή πεζόδρομους, με καθαρά πεζοδρόμια, παιδικές χαρές και αναβαθμισμένα μαγαζιά εστίασης. Ενώ η Ραφήνα δεν μπορεί να καθαρίσει ούτε τα λειτουργούντα ως αποθήκες πεζοδρόμια της πίσω αυλής των καταστημάτων που έχουν πρόσοψη στην κεντρική της πλατεία.
Γιατί η Λαυρεωτική έχει αξιόλογη αγροτική παραγωγή και στις τρεις δημοτικές της ενότητες με πρώτη την Κερατέα και δίνει ιδιαίτερο βάρος στο πρωτογενή τομέα.
Γιατί η Λαυρεωτική διαθέτει ένα εθνικό δρυμό, ένα Σούνιο, αλλά κυρίως ένα δημοτικό συμβούλιο που συνεννοείται, παρά τις πολλές αντιθέσεις και τους ομηρικούς καυγάδες μεταξύ των παρατάξεων, κυρίως στην κατά μέτωπο επίθεση στο δήμαρχο, σε ότι προάγει το μέλλον των πόλεων τους.
Γιατί η Λαυρεωτική διαθέτει πλούσια νυκτερινή ζωή με μια νεολαία που της δίνει ζωή ακόμα και σε εποχή κρίσης, αφού τα μαγαζιά διατηρούν τις τιμές τους στα πλαίσια της οικονομικής λιτότητας, ώστε να είναι προσιτά σε όλους.
Γιατί τέλος το Λαύριο διαθέτει ένα κέντρο προσωρινής διαμονής προσφύγων από 10ετίες στη καρδιά της πόλης, χωρίς ποτέ να έχει υποστεί καμιά κακή συνέπεια απ’ αυτή την συνύπαρξη και σήμερα φιλοξενεί σε παιδική κατασκήνωση του Σουνίου 400 πρόσφυγες, χωρίς περιττές διαμαρτυρίες, αλλά με σαφή αιτήματα.
Όντως Η ΡΑΦΗΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΥΡΙΟ! ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΗΤΑΝ…
