Πέντε μέρες μετά, τα σημάδια που άφησε πίσω της η φωτιά, παραμένουν ανεξίτηλα για να μας θυμίζουν το τρόμο που ζήσαμε στη παλιά Ραφήνα, στο Νέο Σχέδιο. Ένα τρόμο που αποσοβήθηκε όταν οι φύλακες – άγγελοι εθελοντές πυροσβέστες, γείτονές μας, άνοιξαν τα φτερά τους και μας προστάτεψαν απ’ τις φλόγες που απειλητικά κινούνταν ανάμεσα στα σπίτια μας.
Ο Δημήτρης Τσαλιαγκός, οι Γιώργος & Δημήτρης Αλεξανδρίδης, έμειναν να προστατέψουν την ανοχύρωτη περιοχή μας. Εκεί που δεν έφτασε κανένα πυροσβεστικό όχημα παρά μόνον όταν η φωτιά είχε επιτυχώς αντιμετωπιστεί απ’ τους προαναφερόμενους φύλακες-αγγέλους εθελοντές πυροσβέστες μας.
Με υπεράνθρωπες προσπάθειες ο Γιώργος Κικής, ο Τόλης Πικουλίδης, η Φώφη Χαχολάκη κ.α. έσωσαν κυριολεκτικά ολομόναχοι τα σπίτια τους αφού κατόρθωσαν να σβήσουν τη φωτιά των περιβαλλόντων χώρων και των ακαθάριστων οικοπέδων με ψηλά ξερόχορτα που αποτέλεσαν παρανάλωμα φωτιάς, αφού η δημοτική αρχή δεν προνόησε να ειδοποιήσει τους ιδιοκτήτες να τα καθαρίσουν κι αν δεν ανταποκρίνονταν να τα καθάριζε ο δήμος και να τους έστελνε το ραβασάκι.
Κι όταν η φωτιά φαινόταν να γίνεται απειλητική αφήσαμε τις μάνικες με τις οποίες καταβρέχαμε το οικόπεδο απέναντι μας γεμάτο ξερόχορτα και με δική μας βούληση εγκαταλείψαμε τα σπίτια μας. Που να μείνουμε όταν στον αδιέξοδο δρόμο μας, από την κάτω μεριά η αρχαιολογία είχε φροντίσει απ’ τις αρχές Ιουνίου να καθαρίσει το χώρο, αλλά απέναντι ακριβώς απ’ το σπίτι μας υπάρχει ένα μεγάλο οικόπεδο πνιγμένο στα ξερόχορτα, ως τέλεια πυριτιδαποθήκη.
Μαζί μας όλοι οι γείτονες έφευγαν προς το λιμάνι της Ραφήνας, παρότι ο νοτιοδυτικός άνεμος που φυσούσε εκείνη την ώρα αφ’ ενός κρατούσε την ατμόσφαιρα καθαρή απ’ τη καπνιά κι αφ’ ετέρου απομάκρυνε τον κίνδυνο επέκτασης της φωτιάς προς εμάς. Πώς να εμπιστευτείς όμως ότι είσαι ασφαλής όταν φλεγόμενες τούφες έπεφταν σαν βροχή και έσπερναν φωτιά στα ξερόχορτα δίπλα στα σπίτια μας;
Κανείς δεν μας ειδοποίησε για εκκένωση – εκτός των εθελοντών που βρίσκονταν κοντά μας και των γειτόνων που νοιάζονταν ο ένας για τον άλλο – καμιά πυροσβεστική σειρήνα δεν ακούστηκε σε μας. Μόνο τα δικά μας παιδιά, οι άγγελοι – σωτήρες μας, που ειδοποίησαν ιδιωτικές υδροφόρες που ήρθαν κι έσβησαν τη πυρκαγιά χαμηλά στη Λεωφόρο Δημοκρατίας στη συμβολή της με την Αραπάκη.
Κι εκεί στη συμβολή της οδού Ειρήνης με τη Λεωφόρο Φλέμινγκ, όλοι οι γείτονες απ’ τις μονοκατοικίες και πολυκατοικίες γίναμε ένα. Ευτυχώς στο σημείο η ατμόσφαιρα λόγω της φοράς του ανέμου ήταν πεντακάθαρη. Ανεπανάληπτη η παρηγοριά κι η αλληλεγγύη των γειτόνων μας που μας κάλεσαν ν’ ανέβουμε στο μπαλκόνι τους απ’ το οποίο φαινόταν το σπίτι μας να δούμε ότι δεν το περικύκλωσε η φωτιά, μας άνοιξαν το σπίτι τους για ένα ποτήρι νερό…
Ευχαριστούμε! Μια απλή λέξη που δεν μπορεί να περιγράψει όλα τα συναισθήματα που πηγάζουν μέσα μας, αυτή τη στιγμή που γράφουμε αυτές τις αράδες.
Στο φωτογραφικό μας άλμπουμ στα δεξιά του άρθρου μας θα δείτε τις σημερινές εικόνες απ’ τη γειτονιά μας με τους ιδιοκτήτες να καθαρίζουν τα καμένα τμήματα των δένδρων τους, εκεί που η βοήθεια ήρθε απ’ τους δικούς μας ανθρώπους…
