Όταν πρωτοεμφανίστηκε στη κεντρική πολιτική σκηνή η Γεωργία Μαρτίνου, κανείς δεν περίμενε ότι αυτό το σεμνό, χαμηλών τόνων κορίτσι, παρότι γόνος μιας απ’ τις μεγαλύτερες εφοπλιστικές οικογένειες του κόσμου, εννοούσε ακριβώς αυτά που έλεγε όταν δήλωνε ότι κατέβαινε στη πολιτική για να βοηθήσει τους συμπολίτες της που είχαν ανάγκη, με δεδομένο ότι η πατρίδα είχε ήδη μπει στο πρώτο μνημόνιο. Είναι χαρακτηριστική η απάντησή της όταν τη ρωτήσαμε τότε τι ήταν εκείνο που την ώθησε να θέσει υποψηφιότητα ως βουλευτής και μας είπε: «Μια μέρα καθόμουν στη βεράντα του σπιτιού μου στη Βουλιαγμένη, όταν σκέφτηκα πόσοι άνθρωποι εκεί έξω έχουν ανάγκη, ενώ εγώ καθόμουν ξέγνοιαστη. Αποφάσισα λοιπόν ότι έπρεπε να κάνω κάτι. Έπρεπε να ενεργοποιηθώ περισσότερο. Κι’ αυτό έκανα». Έτσι απλά μπήκε στο Κοινοβούλιο, για να δώσει κι όχι να πάρει.
Κι έδωσε πράγματι πολλά, όπως πολλά έδωσε και στο νεοσύστατο καλλικρατικό δήμο Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, όταν το 2010 εξελέγη πρώτη σε σταυρούς προτίμησης δημοτική σύμβουλος και ανέλαβε τα καθήκοντα Αντιδημάρχου Καθαριότητας και Πρασίνου.
Τότε ήταν πάντα παρούσα απ’ τα χαράματα να παρακολουθεί από κοντά την καλή εκτέλεση των υπηρεσιών καθαριότητας και πρασίνου, όπως και σήμερα είναι πάντα παρούσα στις συνεδριάσεις της Βουλής, αλλά κυρίως στις διάφορες εκδηλώσεις-συζητήσεις για τον πρωτογενή τομέα στη Περιφέρεια Αττικής όπου εκλέγεται.
Πάντα παρούσα διακριτικά, σχεδόν αόρατη, όταν καλείτε να παραστεί σε συζητήσεις των προβλημάτων που παρουσιάζονται στον πρωτογενή τομέα, απ’ την αντιπεριφέρεια αν. Αττικής όταν κανείς άλλος συνάδελφός της όλων των παρατάξεων δεν είναι παρών. Κι’ αυτό το έχουμε διαπιστώσει ιδίοις όμμασι.
Επίσης παρούσα σε ειδικής βαρύτητας δημόσιες συζητήσεις, όπως η πρόσφατη εσπερίδα για την υποδοχή προσφύγων στη Ραφήνα, όπου στο πάνελ των ομιλητών βρίσκονταν εκπρόσωποι των υπουργείων Μεταναστευτικής Πολιτικής και Άμυνας, ο Δήμαρχος Ρ-Π κι ο αντιπεριφερειάρχης αν. Αττικής, όπου ήταν επίσης η μόνη απ’ τους 15 βουλευτές Αττικής που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα.
Η Γεωργία Μαρτίνου μπήκε στη κεντρική πολιτική σκηνή κι έδωσε πολλά. Πάρα πολλά εν σχέση με τους λαλίστατους συναδέλφους της, των οποίων τα λόγια ουδέποτε γίνονται πράξεις, αντίθετα με τη Γεωργία που μετατρέπει όσα δεν εκφράζει με λόγια, σε πράξεις.
Πράξεις που σε εποχές σκληρής λιτότητας ανακουφίζουν τις ανάγκες της χειμαζόμενης κοινωνίας σε κάθε επίπεδο. Η παρέμβαση της οικογένειας Μαρτίνου σε κάθε τομέα που έχει ανάγκη, κοινωνικό – πολιτιστικό – αθλητικό – θρησκευτικό, όπως έκαναν πάντα οι Έλληνες ευεργέτες στους οποίους πολλά οφείλει η Πατρίδα, έρχεται σαν ευλογία, χωρίς να επηρεάζεται από το χρώμα της εξουσίας, σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο, άσχετα με το κόμμα που πολιτεύεται η Γεωργία Μαρτίνου.
Η οικογένειά της έχει ευεργετήσει και ευεργετεί απ’ άκρου εις άκρου την Επικράτεια και έξω απ’ αυτή. Για το λόγο αυτό θεωρώ υποχρέωσή μου ως Ραφηνιώτισσα, ενός δήμου που έχει πολλαπλώς ευεργετηθεί με πλείστες όσες χορηγίες, με επιστέγασμα όλων την ανακαίνιση-αναβάθμιση του Κ.Υ. Ρ-Π σε πρότυπο Πανελλαδικά για την Π.Φ.Υ., αλλά κι ως δημοσιογράφος που παρακολουθεί τις όποιες μεγάλες ανάγκες όλων των δήμων της χώρας, καλύπτει η οικογένεια Μαρτίνου, ως ένα δείγμα σεβασμού στον αλτρουϊσμό της Γεωργίας, αλλά και της οικογένειάς της, να γράψω αυτές τις λίγες αράδες, για μια βουλευτίνα που κάνει πράξη το διαφορετικό πρόσωπο της πολιτικής. Ένα πρόσωπο που σε τόσο δύσκολη συγκυρία έχει ανάγκη ο λαός μας.
