Δεν έχω λέξεις να ζωγραφίσω στο χαρτί (ή πιο πεζά να χτυπήσω στο laptop) για να περιγράψω πως με κάνατε να νιώσω σήμερα στην ονομαστική μου εορτή. Κάθε χρονιά δεχόμουν πολλές ευχές, φέτος όμως ήταν απείρως περισσότερες καθώς με κατακλύσαν ευχές στο FB και το messenger των διαδικτυακών φίλων, πολλοί εκ των οποίων είναι πρόσφατοι.
Ομολογώ ότι επί σειρά ετών κρατιόμουν πεισματικά μακριά απ’ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, λόγω μιας παράξενης εμμονής μου ότι στο διαδίκτυο εκτίθεται η προσωπική ζωή καθενός, κάτι που δε μου άρεσε.
Ωστόσο όταν γύρω στα μέσα Αυγούστου αποφάσισα να ενεργοποιήσω το τοίχο του άντρα μου που είχε παρατημένο, αναρτώντας άρθρα του kirkinews, διαπίστωσα ότι αν χρησιμοποιείς σωστά το τοίχο σου, αποκτάς φίλους/ες που έχουν κάτι να πουν, κάτι να δώσουν.
Σήμερα λοιπόν και μου είπατε και μου δώσατε πολλά φίλοι/ες. Από το πρωί με κατακλύσατε με ευχές, που μου έδωσαν τόση αισιοδοξία και χαρά, που μπορώ να αντέξω το οτιδήποτε.
Γέμισαν οι μπαταρίες της ψυχής ασφυκτικά από το αισιόδοξο μήνυμα ότι δεν είμαστε μόνοι. Όλοι μαζί μπορούμε να αντέξουμε την ασφυκτική πίεση που δεχόμαστε καθημερινά απ’ τη κρίση που μαστίζει την πατρίδα μας.
Μου δώσατε τη δύναμη να συνεχίζω να αγωνίζομαι γράφοντας με τη πένα μου, τις έγνοιες της καθημερινότητας του απλού πολίτη. Να κάνω κριτική στα όσα μας ταλαιπωρούν, να έχω άποψη για τοπικά ζητήματα, να τρέφω πάντα σεβασμό για κάθε αναγνώστη.
Για όλα όσα με κάνατε να νιώσω σήμερα, ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και σας υπόσχομαι να βρίσκομαι πάντα εκεί που εσείς με θέλετε!
