Ο Ιγνάτιος Χατζηγνατιάδης φίλος ετών, αγωνιστής κι αγαπητός στο Λαύριο. Τον πρωτογνώρισα πριν μια 15ετία να διαφεντεύει στο δημαρχείο Λαυρίου επί θητείας Δημήτρη Λουκά και τον φώναζα έκτοτε επιτετραμμένο, λέξη που καλοδέχτηκε κι έκτοτε αποτελούσε ένα κώδικα τιμής μεταξύ μας.
Αν και πολιτικά ανήκαμε σε εκ διαμέτρου αντίθετα κόμματα, ο αλληλοσεβασμός της ιδεολογίας καθενός μας, αποτέλεσε το θεμέλιο λίθο μιας βαθιάς κι ειλικρινούς φιλίας, που ποτέ δεν δοκιμάστηκε σε σχέση με άλλες λυκοφιλίες, κυρίως με αυτούς που κρατούσαν τα σκήπτρα του Λαυρίου και ευεργετήθηκαν τα μέγιστα της έμπρακτης υποστήριξής του, χωρίς ποτέ να του το αναγνωρίσουν κατά πως όφειλαν.
Θυμάμαι έντονα τα λόγια του όταν του παραπονέθηκα, προ λίγων ετών που παρουσιάσαμε το βιβλίο του Ευάγγελου Μαυρουδή «Το κόκκινο ταγκό» στο μηχανουργείο Λαυρίου, ότι δεν ήταν παρών και μου απάντησε: «Αγγελική ήταν ανάγκη να τεθείς υπό την αιγίδα του Λουκά;» (δήμαρχος καλλικρατικού δήμου Λαυρεωτικής). «Αν το έκανες μόνη θα ερχόμαστε όλοι».
Αχ! Ιγνάτιε μ’ αυτή την πίκρα νομίζω ότι έφυγες. Συγχώρησες και πάλεψες ξανά σ’ αυτές τις δημοτικές εκλογές σκληρά για την εκλογή Λουκά, χωρίς και πάλι να ανταμειφθείς κατά πως σου άξιζε με μια θεσούλα να βγάζεις ένα τίμιο μεροκάματο.
Σήμερα όταν έμαθα το γρήγορο φευγιό σου απ’ αυτή τη ζωή, ξαφνικά μετά από ολιγοήμερη άνιση μάχη με τον μαύρο καβαλάρη, συγκλονίστηκα. Δεν γνώριζα το κακό που σε σιγότρωγε και σε πήρε τόσο γρήγορα μακριά μας. Κι ήσουν τόσο νέος ακόμα…
Ας είσαι αναπαυμένος φίλε μου. Εύχομαι να βρεις τις ομορφιές τ’ ουρανού και να τις αποτυπώνεις σε κάποιο ουράνιο κοινωνικό δίκτυο όπως έκανες με τις ομορφιές του Λαυρίου που λάτρεψες στο FB.
Λυπάμαι ότι, λόγω πανδημίας, στο κατευόδιο στην τελευταία σου κατοικία θα πορευτείς συνοδευόμενος μόνο απ’ τους στενούς συγγενείς σου, χωρίς όλους εμάς που εκτιμήσαμε τον δοτικό χαρακτήρα σου.
Τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους σου. Υγεία να έχουν να σε θυμούνται.
Από εκεί ψηλά αγνάντευε το Λαύριο κι όλους όσους αγάπησες και σ’ αγάπησαν ειλικρινά.
Θα σε θυμάμαι πάντα σαν έναν ακάματο πολεμιστή που μέχρι τέλους ήταν παρών στα τοπικά δρώμενα της πόλης που λάτρεψες.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σκεπάσει.
ΥΓ. Κοινός φίλος μου είπε ότι ο συγχωρεμένος πατέρας σου πέθανε 30 του Μάρτη, μια μέρα πριν τη δική σου φυγή για το άπειρο σήμερα 31 του Μάρτη. Σίγουρα σε καλοδέχτηκε εκεί όπου ταξίδεψες σήμερα…
