Τον παλιό εκείνο τον καιρό ο πρώτος και τελευταίος Δήμαρχος Ραφήνας-Πικερμίου Ανδρέας Κεχαγιόγλου, παραχώρησε τις παραλίες της Ραφήνας στο τότε Λιμενικό Ταμείο σκεπτόμενος την οικονομική επιβάρυνση του δήμου λόγω της συνεχούς φροντίδας των παραλιών που ούτως ή άλλως δεν απέφεραν κέρδος. Εν ολίγοις ο κος Κεχαγιόγλου έκανε τη διττή σκέψη:
Πρώτον παραχωρώντας τις παραλίες αλάφρωνε τον δημοτικό κορβανά απ’ την οικονομική επιβάρυνση τους ετήσιου καθαρισμού τους και
Δεύτερον κέρδιζε ένα ετήσιο, διόλου ευκαταφρόνητο, ποσόν που το Λιμενικό ταμείο θα έδινε στο Δήμο για να καθαρίζει τις παραλίες.
Βέβαια τότε δεν άνοιξε μύτη για την παραχώρηση αυτή, αφού ούτως ή άλλως οι παραλίες ήταν ( όπως και παραμένουν άλλωστε) ανοικτές στους κολυμβητές.
Το όλο ζήτημα ανακινήθηκε όταν άλλαξε το καθεστώς και το Λιμενικό ταμείο μετασχηματίστηκε σε Οργανισμό Λιμένα Ραφήνας και γιγαντώθηκε όταν το λιμάνι κατέληξε ως περιουσιακό στοιχείο του ΤΑΙΠΕΔ. Τότε άρχισε σιγά-σιγά να καλλιεργείται η εντύπωση ότι όταν «πουληθεί» το λιμάνι οι παραλίες που του ανήκουν θα γίνουν απρόσιτες στους πολίτες, χωρίς κανείς ποτέ ν’ αναρωτηθεί αν οι εν λόγω παραλίες μπορούν ν’ αξιοποιηθούν τόσο ώστε ν’ αποδώσουν οικονομικά οφέλη σε ιδιώτη επενδυτή. Κανείς δεν αναρωτήθηκε αν κάποιος ενδιαφέρεται για παραλίες που λόγω θέσης και ιδιομορφίας όχι μόνο δεν μπορούν να του αποδώσουν έσοδα, αλλά τουναντίον προκαλούν έξοδα, που αυξάνονται υπό τις σημερινές συνθήκες όπου εκτός του καθαρισμού, πρέπει να τοποθετηθούν και ναυαγοσώστες…
Έτσι παρέμενε στο προσκήνιο μια σχετική γκρίνια, η οποία αναδύθηκε στην επιφάνεια όταν την εξουσία στο Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου, πλέον, κατέλαβε το δίδυμο Πιστικίδη – Μπουρνούς και εντάθηκε σε υπερθετικό βαθμό επί τοπαρχίας Μπουρνούς μετά την παραίτηση Πιστικίδη, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ως δήμαρχος πλέον ο κος Μπουρνούς, έχοντας δίπλα του συμβουλάτορες και καθοδηγητές στελέχη της τότε κυβέρνησης (ΣΥΡΙΖΑ), ζητά την παραχώρηση των παραλιών, μεταξύ αυτών και τον περιβάλλοντα χώρο του ναΐσκου Αγίου Νικολάου, που βρίσκεται σε κομβικό σημείο του λιμένος Ραφήνας και αποσπά την υπόσχεση της τότε κυβέρνησης. Η υπόσχεση αυτή χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον την προεκλογική περίοδο προς άγρα ψήφων, που ωφέλησε μεν την εκλογή Μπουρνούς στις δημοτικές εκλογές, όχι όμως και την επικράτηση ΣΥΡΙΖΑ σε τοπικό επίπεδο.
Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες μας η προηγούμενη διοίκηση του ΟΛΡ δεν γνωμοδότησε θετικά στην παραχώρηση του σημείου όπου βρίσκεται ο ναΐσκος, σε αντίθεση με την παραχώρηση των παραλιών, που ούτως ή άλλως μάλλον οικονομικό βάρος προκαλούν στον ΟΛΡ.
Με την ανάληψη των καθηκόντων της νέας διοίκησης του ΟΛΡ και τη διάθεση της Διευθύνουσας Συμβούλου να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ Δήμου και Οργανισμού, επανέρχεται το θέμα παραχώρησης του επίμαχου σημείου, που αποτελεί πλέον casus belli για την τοπαρχία Μπουρνούς που απέκτησε πλειοψηφική μορφή με τη στήριξη Βασιλόπουλου. Στη συνεδρίαση του νεοδιορισμένου Δ.Σ. του ΟΛΡ η πρόταση της Διευθύνουσας Συμβούλου να παραχωρηθεί και η επίμαχη τοποθεσία στο δήμο, υπερψηφίζεται κι απ’ τον Πρόεδρο του Οργανισμού ο οποίος μη γνωρίζοντας ενδελεχώς την υπόθεση εμπιστεύτηκε την κρίση της Διευθύνουσας.
Προϊόντος του χρόνου αποδεικνύεται ότι η απόφαση περί παραχώρησης και του συγκεκριμένου σημείου, είναι επισφαλής καθώς αποτελεί τμήμα του λιμένος και μάλιστα σε στρατηγική θέση αυτού. Ένεκα τούτου ακολουθεί πρόσφατο (προ ολίγων ημερών) διοικητικό συμβούλιο του ΟΛΡ όπου «διορθώνεται» το λάθος με την πλειοψηφική επικράτηση της τοποθέτησης του Προέδρου περί μη παραχώρησης του επίμαχου σημείου στο δήμο.
Κι εδώ αρχίζει το μεγάλο πανηγύρι από μια δημοτική αρχή (Μπουρνούς-Βασιλόπουλου) που έχει αναγάγει τον λαϊκισμό σε επιστήμη, συνεπικουρούμενη απ’ την αντιπολιτευτική διάθεση της Τ.Ο. ΣΥΡΙΖΑ που θεωρεί ότι βρήκε πρόσφορο έδαφος ν’ αποκομίσει κομματικά οφέλη “κεντρίζοντας” την τοπική κοινωνία, χωρίς κανείς εκ των δύο να μπαίνει στον κόπο ν’ αντιληφθεί αν είναι επισφαλές να παραχωρηθεί ένα σημαντικό κομμάτι απ’ το στρατηγικής σημασίας λιμάνι της Ραφήνας κι ο νοών νοείτο.
