Δύσκολο ν’ αποχαιρετάς έναν υπέροχο άνθρωπο, έναν καλό φίλο… Δύσκολο ν’ αποχαιρετάς τον Γιώργο Προμπονά! Οφείλεις όμως να το κάνεις, είσαι υποχρεωμένη να γράψεις για συναισθήματα οδύνης και λύπης που προκάλεσε ο πρόωρος χαμό ενός φίλου που ήταν η φωνή της σύνεσης και της λογικής στην παρέα του πρωϊνού καφέ, εκεί στο καφέ του Πολύβιου στο Πικέρμι. Πρέπει να το κάνεις εκπροσωπώντας όλη την παρέα που νιώθει ακρωτηριασμένη μετά το φευγιό του σε άλλη ουράνια διάσταση, ακόμα κι αν είχε αποσυντονιστεί μετά την επέλαση της πανδημίας…
Φοβόταν ο Γιώργος την επέμβαση αποκατάστασης του προβλήματος υγείας που αντιμετώπιζε χρόνια. Είχε εμπιστοσύνη στον γιατρό του παρότι φοβόταν, αυτόν ήθελε… Το κεντρικό νοσοκομείο που χειρουργούσε, έτυχε να επιλεγεί ως νοσοκομείο αναφοράς covid… Το πρόβλημα υγείας του Γιώργου επιδεινωνόταν κι έπρεπε να χειρουργηθεί, έτσι μόλις επανήλθε στην κανονικότητα κι άνοιξαν τα χειρουργεία, ο Γιώργος έκανε την επέμβαση με επιτυχία.
Μιλήσαμε τηλεφωνικά μαζί του «Αύριο βγαίνω» είπε, «θα τα πούμε στο στέκι μας». Φευ! Δεν ήταν γραφτό να συναντηθούμε ξανά… Ο Γιώργος δεν βγήκε ποτέ απ’ το νοσοκομείο… ενδονοσοκομειακή λοίμωξη… πώς να την παλέψεις;
Κι όμως μαχητής ο Γιώργος, πάλεψε γενναία κοντά δυο μήνες. Πάλη ζωής και θανάτου, όπου στο τέλος νίκησε ο μαύρος καβαλάρης και σήμερα πήρε μαζί του σε ουράνιους παραδείσους τον φίλο μας… Μακάρι Γιώργο εκεί ψηλά να κάνεις νέους φίλους, που θα εκτιμήσουν το πνεύμα σου όπως εμείς.
Καλό παράδεισο Γιώργο. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει. Ο Θεός να δίνει κουράγιο και δύναμη στην γυναίκα και τα παιδιά σου, να έχουν υγεία να σε θυμούνται.
Τα θερμά συλλυπητήρια όλων μας στην οικογένειά.
Αντίο Γιώργο
Η παρέα σου του Πικερμίου
