Η ταυτότητα του απαγορευμένου καρπού τον οποίο δάγκωσε η Εύα και ύστερα μοιράστηκε με τον Αδάμ, έχει ερμηνευτεί με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Το ενδεχόμενο να μην υπήρξε ποτέ “κόκκινος καρπός της αμαρτίας” είναι αρκετά πιθανό.
Γράφει ο Γιάννης Δημητρέλλος στο news247.gr
28 Μαρτίου 2021 15:52
Στο πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, τη “Γένεση”, όπου περιγράφεται η δημιουργία του ανθρώπου από τον Θεό, διαβάζουμε ότι οι πρωτόπλαστοι έφαγαν έναν απαγορευμένο καρπό και ξέπεσαν από τον Παράδεισο. Στην εξέλιξη της θρησκευτικής γραμματείας ανά τους αιώνες, ο καρπός αυτός ταυτίστηκε με το μήλο. Η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική.
Όπως δήλωσε ο Ραβίνος καθηγητής νευροεπιστημών, Άρι Ζιβοτόφσκι στο Live Science, πουθενά στην εβραϊκή Βίβλο δεν γίνεται εξειδίκευση του καρπού από τον οποίο έφαγαν τόσο ο Αδάμ όσο και η Εύα. Τότε τι θα μπορούσε να είναι ο καρπός από το “΄δέντρο της γνώσης”, για τον οποίο ο Θεός προειδοποιούσε το ζευγάρι των πρωτόπλαστων; Ποιο ήταν εκείνο το τόσο ελκυστικό φρούτο για το οποίο προτίμησαν να ακούσουν το φίδι, ώστε να γευτούν την πρώτη δαγκωνιά;
“Ήταν κάποιο φρούτο ενός δέντρου, αυτό ξέρουμε. Δεν υπάρχει καμία πληροφορία για το είδος του δέντρου ή για το είδος του φρούτου” λέει σήμερα ο Ζιβοτόφσκι. Οι ισχυρισμοί του φαίνεται να επαληθεύονται, καθώς στις Γραφές υπάρχει η λέξη “peri”, η οποία σημαίνει απλά “φρούτο”, ενώ το “tapuach,” – που σημαίνει “μήλο” – δεν αναγράφεται πουθενά.
Πιθανές εκδοχές
Στα κείμενα των πατέρων της ραβίνικής γραμματείας υπάρχουν πολλές και διαφορετικές εκδοχές του καρπού: υπάρχει σε κείμενο η εκδοχή ότι πρόκειται περί σύκου, καθώς στη συνέχεια της αφήγησης των Γραφών, οι δυο πρωτόπλαστοι καλύπτονται με φύλλα συκής. Υπάρχουν οι εκδοχές ότι πρόκειται περί σταφυλιών ή κίτρου, ενώ ακόμα και ως σπόροι σιταριού έχουν μεταφραστεί τα φρούτα του δέντρου της γνώσης, λόγω ετυμολογικής συγγένειας των παραπάνω λέξεων στα εβραϊκά, χωρίς κάποιο άλλο σαφές στοιχείο.
Πώς προέκυψε το “μήλο”
Η πιθανότερη εξήγηση για το “μήλο της Εύας” προέρχεται από μια μετάφραση των Γραφών στα λατινικά, η οποία ανατέθηκε κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. από τον Πάπα της Ρώμης προς τον καθηγητή Ευσέβιο Ιερώνυμο. Ο καθηγητής μετέφρασε το εβραϊκό “peri” με το λατινικό “malum”, που σημαίνει “μήλο”, αν και μπορεί να περιγράψει κάθε φρούτο με σάρκα, φλούδα και καρπό στο κέντρο του. Παράλληλα, η λέξη “malum” μπορεί να ορίσει και την έννοια του κακού. Με λίγα λόγια, το “μήλο της Εύας”, δεν ήταν παρά ένα λογοπαίγνιο, ίσως το πρώτο της θρησκευτικής γραμματείας, που πέτυχε ξεκάθαρα το συμβολισμό του.
