Υπάρχουν πολλοί λόγοι να επισκεφθεί κανείς τα «Τσελεβίνια» της Πελοπονήσσου. Τα καταγάλανα νερά, το κάστρο που κοσμεί την περιοχή, οι ιστορικές αναφορές του τόπου, είναι μόνο λίγοι από αυτούς.
Το ακρωτήρι βρίσκεται στην ανατολική απόληξη του ορεινού όγκου των Αδερών και της Αργολικής χερσονήσου, κατ’ επέκταση.
Πήρε την ονομασία του από τη Σκύλλα, κόρη του βασιλιά των Μεγάρων, Νίσου, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία, όταν ο Μίνωας πολιορκούσε τα Μέγαρα, η Σκύλλα έκοψε την τρίχα που κρατούσε τον πατέρα της στη ζωή και αυτός πέθανε, σύμφωνα με το travelinspiration. Όμως ο Μίνωας την πέταξε στη θάλασσα. Το πτώμα της ξεβράστηκε στην περιοχή του ακρωτηρίου και αυτός ήταν και ο λόγος που του χαρίστηκε το όνομά της.
Υπάρχει όμως και μία δεύτερη εκδοχή, σύμφωνα με την οποία το ακρωτήριο πήρε την ονομασία του τον 16ο αιώνα από Αρβανίτες της περιοχής, οι οποίοι προσπαθώντας να κρυφτούν από τους Τούρκους που τους καταδίωκαν, χρησιμοποιούσαν την έκφραση «Τσέλιε-βένιε», δηλαδή «προσέξτε, έρχονται», ως σινιάλο, όταν εντόπιζαν Τουρκικά πλοία να προσεγγίζουν την περιοχή.
Στην περιοχή του ακρωτηρίου υπάρχουν τρία μικρά νησάκια με τις ονομασίες Σπαθί, Σκυλί και Γαλή, που περιβάλλονται από καταγάλανα, κρυστάλλινα νερά, έναν πραγματικό παράδεισο που λατρεύουν όσοι και όσες διαθέτουν ιστιοπλοϊκό ή σκάφος, καθώς η πρόσβαση στο σημείο είναι πολύ δύσκολη, ώστε να μην μπορεί να τα προσεγγίσει κανείς με άλλο τρόπο.
