“ΤΑ 13 ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ”( Las 13 rosas) 2007 Διάρκεια 132′ σε σκηνοθεσία του Emilio Martinez Lazaro και συγκλονιστικές
ερμηνείες, η ταινία αναφέρεται στην πραγματική ιστορία 13 γυναικών, κατά την διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου και ήταν υποψήφια για 14 βραβεία Γκόγια.
Ευγενής προσφορά της Ισπανικής Πρεσβείας και του του Ινστιτούτου Θερβάντες.
Η βραδιά-αφιέρωμα στην Ημέρα της Γυναίκας, θα κλείσει με μεζεδάκι (προσφορά όσων Μελών μας, επιθυμούν να συμμετέχουν)
ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΒΛΗΘΕΙ ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΗ ΔΕΥΤΕΡΑ, 14/3/16
Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και αποτελεί σημείο αναφοράς στην ιστορία του ισπανικού εμφυλίου. Υποψήφια για 14 βραβεία Γκόγια, κέρδισε τέσσερα. Θα προβληθεί τη Δευτέρα,7 Μαρτίου 2016, στις 20:45′, στο κτίριο του ΚΑΠΗ Ραφήνας, από τη Κινηματογραφική Λέσχη Ραφήνας.
Κριτική ΒΟΡΙΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
Ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος είναι μία από τις πιο αιματηρές ιστορίες της σύγχρονης Ευρώπης. Υπήρξε βίαιος, υπήρξε κοινωνικός και πολιτικός φυσικά, αλλά την ίδια ώρα ήταν και η πρόβα τζενεράλε για τους Ναζί και τους Φασίστες του Χίτλερ και του Μουσολίνι ενόψει του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η ιστορία των «13 τριανταφύλλων» -των 13 γυναικών- έχει γραφτεί στην ιστορία της μεταεμφυλιακής Ισπανίας ως μία από τις χειρότερες στιγμές της δικτατορίας του Φράνκο. Το ημερολόγιο βρίσκεται στις 5 Αυγούστου του 1939. Ο Εμφύλιος έχει τελειώσει 5 μήνες νωρίτερα. Και είναι η εποχή του… ξεκαθαρίσματος.
Το νέο καθεστώς «καθαρίζει» τη χώρα από τους δημοκρατικούς. Που είτε φεύγουν μόνοι τους από τη χώρα ως πολιτικοί μετανάστες ή εκτελούνται, φυλακίζονται, βασανίζονται.
Στη Μαδρίτη, όπου η ελπίδα για αγώνα έχει χαθεί και έχει προδοθεί, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που οργανώνονται και ετοιμάζονται για τη νέα φάση του αγώνα τους. Αυτή τη φορά κατά του καθεστώτος του Φράνκο και όχι ως υπερασπιστές της Δημοκρατίας του 1936.
Το καθεστώς Φράνκο διώκει τους αντιφρονούντες παντού. Στα Πανεπιστήμια, στις εταιρίες, στη δημόσια διοίκηση. Η σκληρότητα με την οποία γίνεται αυτό το… ξεκαθάρισμα θα φέρειχιλιάδες νεκρούς.
Η σύλληψη και η εκτέλεσή τους
Αμέσως μετά το τέλος του Εμφυλίου, οι ηττημένοι Δημοκρατικοί προσπαθούν να ανασυνταχθούν. Οι 13 κοπέλες βρίσκονται ανάμεσα στα μέλη της Σοσιαλιστικής Νεολαίας, έχοντας ως αρχηγό τους τον μόλις 21 ετών José Peña Brea. Ο José συλλαμβάνεται, βασανίζεται και στην ανάκριση «σπάει» δίνοντας τα ονόματα των συνεργατών του. Αυτό οδήγησε σ’ ένα μεγάλο κύμα συλλήψεων και αργότερα εκτελέσεων.
Οι 13 ήταν ανάμεσα στα πολλά μέλη της Σοσιαλιστικής Νεολαίας. Συλλαμβάνονται και φυλακίζονται στη φυλακή Ventas, βασανίζονται και εξευτελίζονται σε συνθήκες απάνθρωπες και φυλακές υπερπλήρεις.
Εκτελέστηκαν στον τοίχο του ανατολικού νεκροταφείου της Μαδρίτης στις 5 Αυγούστου του 1939.
Τα θύματα είχαν κατηγορηθεί για βοήθεια σε στρατιωτική εξέγερση και τη δολοφονία ενός υψηλόβαθμου αξιωματικού της αστυνομίας. Ήταν αθώες.
Το 2005, ένα ίδρυμα (Fundación Trece Rosas) δημιουργήθηκε στην Ισπανία για να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη τους.
Τα 13 τριαντάφυλλα
Τα δεκατρία θύματα ήταν:
Carmen Barrero Aguado (ηλικία 24)
Martina Barroso García (22 ετών)
Blanca Brissac Vázquez (ηλικία 29)
Pilar Bueno Ibáñez (ηλικία 27)
Julia Conesa Conesa (19 ετών)
Adelina García Κασίγιας (ηλικία 19)
Elena Gil Olaya (ηλικία 20)
Virtudes González García (ηλικία 18)
Ana López Gallego (ηλικία 21)
Joaquina López Λαφίτ (ηλικία 23)
Dionisia Manzanero Salas (ηλικία 20)
Victoria Muñoz García (ηλικία 19)
Luisa Rodríguez de la Fuente (ηλικία 18)
