Παλαιοντολόγοι ανακάλυψαν τα παλαιότερα στοιχεία συμπεριφοράς αγέλης σε δεινόσαυρους σε απολιθώματα που αποκαλύπτουν ότι η νοοτροπία της αγέλης είναι σχεδόν 200 εκατομμυρίων ετών.
Στην περιοχή της Παταγονίας στην Αργεντινή, οι επιστήμονες ανακάλυψαν μια ολόκληρη κοινότητα απολιθωμένων δεινοσαύρων με περισσότερα από 100 αυγά και 80 σκελετούς Mussaurus patagonicus – ενός φυτοφάγου δεινόσαυρου με μακρύ λαιμό. Αυτά τα απολιθώματα παρέχουν τις πρώτες ενδείξεις συμπεριφοράς αγέλης σε δεινόσαυρους.
«Η τοποθεσία είναι μοναδική», είπε ο Ντιέγκο Πολ, παλαιοντολόγος στο Μουσείο Παλαιοντολογίας Egidio Feruglio στην Αργεντινή. «Εκεί έχει διατηρηθεί ένα ίχνος φωλιάς δεινοσαύρων που περιλαμβάνει ευαίσθητους και μικροσκοπικούς σκελετούς δεινοσαύρων καθώς και αυγά που έχουν μέσα έμβρυα. Τα δείγματα που βρήκαμε έδειξαν ότι η συμπεριφορά της αγέλης ήταν παρούσα σε δεινόσαυρους με μακρύ λαιμό από την πρώιμη ιστορία τους».
Αν και οι επιστήμονες γνώριζαν ότι ορισμένοι δεινόσαυροι ζούσαν σε αγέλες, αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι αυτή η συμπεριφορά αναπτύχθηκε πριν από περίπου 193 εκατομμύρια χρόνια – 40 εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως. Τα ευρήματα των επιστημόνων δημοσιεύτηκαν την περασμένη εβδομάδα στο περιοδικό Scientific Reports.
Σε κάθε φωλιά βρέθηκαν οκτώ έως τριάντα αυγά και σε μια σχετικά μικρή περιοχή, γεγονός που υποδηλώνει ότι ο δεινόσαυρος Mussaurus patagonicus μεγάλωνε τα μικρά του σε κοινόχρηστο χώρο αναπαραγωγής. Είναι ενδιαφέρον ότι οι επιστήμονες παρατήρησαν πώς θάβονταν μαζί ζώα παρόμοιας ηλικίας: τα αυγά και τα νεαρά νεογνά σε ένα σημείο, οι έφηβοι σε ένα άλλο και οι ενήλικες που βρέθηκαν μόνοι τους ή σε ένα ζευγάρι.
Αυτό το φαινόμενο είναι γνωστό ως «ηλικιακός διαχωρισμός» και είναι ένδειξη συμπεριφοράς αγέλης. Οι νεαροί δεινόσαυροι έμεναν κοντά ο ένας στον άλλον, ενώ οι ενήλικες προστάτευαν το κοπάδι και αναζητούσαν τροφή.
«Αυτό που κάνει αυτή την ανακάλυψη τόσο συναρπαστική είναι ότι υπάρχουν νεαρά «παιδιά» και πλήρως ενήλικες Mussaurus όλοι στο ίδιο μέρος.
«Αυτό σημαίνει ότι οι ομάδες πολλών οικογενειών συγκεντρώθηκαν όχι μόνο για αναπαραγωγή και για να δημιουργήσουν τις φωλιές τους, αλλά ότι δυνητικά σχημάτισαν κοπάδια εφ’ όρου ζωής, περισσότερο σαν τους σημερινούς ελέφαντες», είπε ο », είπε ο Ryan Felice, του University College του Λονδίνου.
Η ζωή σε κοπάδια θα μπορούσε να είχε δώσει στον Mussaurus patagonicus ένα προβάδισμα στο παιχνίδι της εξέλιξης των ειδών. Τα αυγά που γεννούσε χωρούσαν στην παλάμη ενός χεριού και μετά την εκκόλαψη ο δεινόσαυρος θα γινόταν ένας ενήλικας ύψους δέκα ποδιών. Η συμπεριφορά της αγέλης θα μπορούσε να είχε προστατεύσει τα μικροσκοπικά νεογνά από τη θήρευση μέχρι να μεγαλώσουν, ενώ η ζωή σε κοπάδια μπορεί να επέτρεπε σε αυτό το είδος να βρει συλλογικά περισσότερη τροφή για να τροφοδοτήσει το μεγάλο σώμα του.
Αυτή η ανακάλυψη θα μπορούσε να βοηθήσει στη σύνταξη του εξελικτικού χρονοδιαγράμματος των σαυρόποδων, μιας κλάσης φυτοφάγων δεινοσαύρων με μακρύ λαιμό που περιλαμβάνει τον Mussaurus patagonicus, που εμφανίστηκε στην ύστερη Τριασική περίοδο, ακριβώς πριν από μια τεράστια εξαφάνιση του 76 τοις εκατό όλων των ειδών στη Γη. Τα σαυρόποδα επιβίωσαν και τελικά κυριάρχησαν στη γη και δημιούργησαν σαυρόποδα, όπως ο εμβληματικός βροντόσαυρος. Οι γνώσεις για τις κοινωνικές τους συμπεριφορές θα μπορούσαν να βοηθήσουν να εξηγηθεί πώς και γιατί η γενεαλογία τους ήταν τόσο επιτυχημένη.
