Μια σύντομη απόδραση στον Πόρο, το 2017, για το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, μου χάρισε τη «θερινή συγχορδία», ποίημα που ενέταξα στη συλλογή μου «λογότυπα» (εκδ. Ηριδανός, Αθήνα 2019). Φέτος, αν και το καλοκαιράκι μάς ήρθε πρώιμο, οι αποδράσεις από το κλεινόν άστυ μοιάζουν με όνειρο θερινής νυκτός… Όχι για πολύ ακόμη, ελπίζω…
Θερινή συγχορδία
Η ακινησία κατανυκτική, παύση ολοκλήρου
λουσμένη τη νυχτερινή δροσιά του θέρους
ώσπου ανέμισε πυρρόξανθη η χαίτη του ορίζοντα
κι ο μέγας ήλιος, μαέστρος αξεπέραστος
ανάγγειλε τον ερχομό μιας ολοκαίνουργιας ημέρας.
Πρώτα, ξεπρόβαλαν δειλά
της χελιδόνας τα καλωσορίσματα
μ’ ένα τραγούδι λυρικό, πολυταξιδεμένο
πάνω στον τρίφυλλο ανθό της μπουκαμβίλιας.
ευθύς, η δεκοχτούρα καλημέρισε
με τον επίμονο, τον παρακλητικό ρυθμό της.
Δίπλα, η πικροδάφνη κι η τριανταφυλλιά
στις αποχρώσεις της χαράς παραδομένες.
Να κι η σεμνή μολόχα και το γιασεμί
με τον τρελό του μύρο.
ξάφνου, στα μοσχοπράσινα κλαριά
του νεαρού πευκώνα
εισέβαλε για ισοκράτημα
το φάλτσο βουητό της μύγας
παραμερίζοντας της πεταλούδας τη σιωπή.
Μ’ έναν υψίφωνο γατοκαβγά κι απανωτά
διάσπαρτα αλυχτίσματα στο μπάσο
ήχησε το φινάλε της εξαίσιας συναυλίας
καθώς μονότονες οι πράξεις του ανθρώπου
προστέθηκαν αργόσυρτες στην παρτιτούρα.
Μαρία Σύρρου
[Από τη συλλογή «λογότυπα» (εκδ. Ηριδανός, Αθήνα 2019) ― Πρώτη δημοσίευση: ηλεκτρονικό περ. Fractal (τχ. 48ο, 09/05/2018) ― https://www.fractalart.gr/therini-sygchordia/]
