Πώς γινόταν η μουσική στα παλιά κινούμενα σχέδια; Έχει αναρωτηθεί ποτέ κανείς; Στις πρώτες μέρες των κινουμένων σχεδίων, ιδιαίτερα κατά τη χρυσή εποχή των κινουμένων σχεδίων στα μέσα του 20ού αιώνα, η δημιουργία μουσικής ήταν μια σχολαστική διαδικασία. Συνθέτες όπως ο Carl Stalling δημιούργησαν λεπτομερείς παρτιτούρες, περιγράφοντας τη μουσική για κάθε σκηνή κινουμένων σχεδίων.
Ζωντανές ορχήστρες ή σύνολα, με ποικιλία οργάνων, ερμήνευσαν στη συνέχεια αυτές τις παρτιτούρες σε στούντιο ηχογράφησης.
Οι ηχογραφήσεις ήταν ένας λεπτός χορός συγχρονισμού, με τους μουσικούς να ευθυγραμμίζουν τις ερμηνείες τους ακριβώς με τη δράση επί της οθόνης. Αυτός ο συγχρονισμός διευκολύνθηκε με την αναπαραγωγή του κινούμενου σχεδίου στο στούντιο ηχογράφησης, διασφαλίζοντας την απρόσκοπτη ενσωμάτωση της μουσικής με την οπτική αφήγηση.
Οι συνθέτες διέπρεψαν στη δημιουργία δυναμικών παρτιτούρων, που χαρακτηρίζονται από γρήγορες αλλαγές ρυθμού, ιδιόρρυθμες μελωδίες και ξαφνικές αλλαγές στα μουσικά στυλ που ταιριάζουν με τον γρήγορο χαρακτήρα των κινούμενων σχεδίων.
Λόγω των περιορισμών του προϋπολογισμού και των στενών χρονοδιαγραμμάτων, οι συνθέτες συχνά επαναχρησιμοποίησαν μουσικά στοιχεία, δημιουργώντας μια συνεπή και αναγνωρίσιμη μουσική ταυτότητα για χαρακτήρες και καταστάσεις.
Η συνεργασία μεταξύ συνθετών, μουσικών και εμψυχωτών ήταν καθοριστική για τη δημιουργία της ιδιότροπης και διασκεδαστικής ατμόσφαιρας που καθόριζε τα παλιά κινούμενα σχέδια, όπου η ενοποίηση της μουσικής και των ηχητικών εφέ έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή του κόσμου των κινουμένων σχεδίων.
To συγκεκριμένο «πολυόργανο» που βλέπουμε στο παραπάνω βίντεο μας δίνει να καταλάβουμε την εξέλιξη στον τομέα των καρτούν την δεκαετία του ’30 έτσι ώστε να περιοριστεί το κόστος παραγωγής από τις πιο μεγάλες ορχήστρες. Μία εφεύρεση που βοήθησε πολύ τα στούντιο κινουμένων σχεδίων.
