Απορίας άξιο πως οι παρατάξεις των μειοψηφιών των ΟΤΑ – κάποιες έχουν στις τάξεις τους έγκριτους νομικούς – δεν ανέτρεξαν στην νομοθεσία που διέπει τις συνεδριάσεις των συλλογικών οργάνων των δήμων εν μέσω πανδημίας, ώστε αντί να «παραπονιούνται» εδώ ότι οι εκάστοτε δημοτικές αρχές κάνουν κατάχρηση του δικαιώματος με εκ περιφοράς ή τηλεδιάσκεψης συνεδριάσεις, να απαιτήσουν τις διά ζώσης συνεδριάσεις. Εκτός κι αν η υφιστάμενη κατάσταση έως σήμερα βολεύει και τους συμβούλους των μειοψηφιών και δεν αναφερόμαστε φυσικά στην περίοδο του lock down.
Μετά τη διάσταση που πήρε το θέμα με την διαμαρτυρία κατ’ αρχάς των παρατάξεων «Συμμαχία» και «Λαϊκή Συσπείρωση» του Μαραθώνα εδώ και δευτερευόντως της επιμονής της δημοτικής αρχής Ραφήνας-Πικερμίου να επικαλείται διατάξεις που δεν αναφέρουν ως υποχρεωτικές τις εκ περιφοράς ή τηλεδιάσκεψης συνεδριάσεις, εδώ ανατρέξαμε στον επίμαχο νόμο και μεταξύ άλλων αναφέρουμε ότι:
Σύμφωνα με το άρθρο 10 της από 11.3.2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (Π.Ν.Π.), η οποία κυρώθηκε με το άρθρο 2 του ν.4682/ 2020 (Α’ 76), υπήρξε πρόβλεψη ότι κατά το χρονικό διάστημα λήψης των μέτρων αποφυγής της διάδοσης του κορωνοϊού COVID-19, η λήψη των αποφάσεων των συλλογικών οργάνων των δήμων μπορεί να λαμβάνει χώρα είτε δια περιφοράς κατά τις προβλέψεις της παρ. 5 του άρθρου 67 του ν. 3852/ 2010 (Α’ 87) είτε δια τηλεδιάσκεψης με κάθε πρόσφορο μέσο. Στην περίπτωση της δια ζώσης σύγκλησης των συμβουλίων, οι συνεδριάσεις πραγματοποιούνται κεκλεισμένων των θυρών τηρώντας το νομοθετικό πλαίσιο που καθορίζει πως μπορούν να συνεδριάζουν, όπως και οι εκ περιφοράς ή τηλεδιάσκεψης.
Ειδικότερα στην περίπτωση της δια ζώσης σύγκλησης των συλλογικών οργάνων, οι συνεδριάσεις πραγματοποιούνται κεκλεισμένων των θυρών, τηρώντας το νομοθετικό πλαίσιο που καθορίζει τα μέτρα αντιμετώπισης των αρνητικών συνεπειών της εμφάνισης του κορωνοϊού COVID-19 και της ανάγκης περιορισμού της διάδοσής του.
Συγκεκριμένα στη δια ζώσης σύγκλιση του δημοτικού συμβουλίου, εφαρμογή έχουν οι εκδοθείσες υγειονομικές διατάξεις και ειδικότερα το άρθρο 12 της κοινής υπουργικής απόφασης αριθ. Δ1α/ ΓΠ. οικ. 30612/16-05-2020 (Β’ 1869) και η παρ. 3 του άρθρου14 της κοινής υπουργικής απόφασης αριθ. Δ1α/Γ.Π.οικ. 32009/23-05-2020 (Β’ 1988), (σε όλους τους χώρους συνάθροισης κοινού, ανοικτούς και κλειστούς, που δεν καταλαμβάνονται από ειδική διάταξη της παρούσας τηρείται ελάχιστη απόσταση ενάμιση (1,5) μέτρου μεταξύ των ατόμων και όποιο άλλο μέτρο προβλέπουν οι νομοθετικές ρυθμίσεις που ακολούθησαν).
Άρα θα μπορούσε να ληφθεί μέριμνα, (ίσως διαχωριστικά με Plexiglas όπου οι απαιτούμενες αποστάσεις στις αίθουσες δημοτικών συμβουλίων δεν είναι επαρκείς ή εξεύρεση άλλου πιο πρόσφορου προς τούτο χώρου), για τις διά ζώσης συνεδριάσεις πάντα φυσικά με τη χρήση μάσκας, γαντιών κι αντισηπτικών σε πρώτο πλάνο, ώστε να μην υπάρχουν καταγγελόμενα φαινόμενα «παραπλάνησης» των δημοτικών συμβούλων, τουλάχιστον όσον αφορά το δήμο Ραφήνας-Πικερμίου σχετικά με την απόφαση για το πράσινο σημείο στην πλατεία Πικερμίου εδώ
Μήπως τελικά οι αποφάσεις εκ περιφοράς «βολεύουν» τις δημοτικές αρχές, αλλά και τις παρατάξεις των μειοψηφιών;
Εν κατακλείδι στο νομοσχέδιο:
Δεν προβλέπεται υποχρεωτική συνεδρίαση είτε δια περιφοράς είτε με τηλεδιάσκεψη. Έτσι κι αλλιώς η δυνατότητα συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου, είτε δια ζώσης κεκλεισμένων των θυρών, είτε μέσω τηλεδιάσκεψης, είτε δια περιφοράς, υφίστατο ήδη στην κείμενη αυτοδιοικητική νομοθεσία και ειδικότερα στο αρθρο 67 του ν. 3852/ 2010 (α’ 87).
Η διαφορά είναι ότι τώρα δεν απαιτείται αιτιολόγηση του τρόπου συνεδρίασης αναφορικά με τον κατεπείγοντα χαρακτήρα των θεμάτων, για τα οποία είναι αναγκαία η άμεση λήψη απόφασης και με την βάσιμη πιθανολόγηση κίνδυνου εκ της αναβολής λήψης απόφασης.
