Στη διάρκεια της περιόδου της έρευνας του διάσημου Αμερικανού συγγραφέα Truman Capote (προφέρεται «Καπότι») γύρω από τους φόνους μιας τετραμελούς οικογένειας αγροτών στο Κάνσας από δύο νεαρούς, που οδήγησε στη συγγραφή του βιβλίου του «Εν ψυχρώ», το οποίο αργότερα κινηματογράφησε ο Ρίτσαρντ Μπρουκς, εκτυλίσσεται η συναρπαστική αυτή ταινία του νέου σκηνοθέτη Μπένετ Μίλερ, υποψήφια για 5 Οσκαρ, ανάμεσά τους καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και ανδρικής και γυναικείας ερμηνείας.
Ο Capote ξεκίνησε να γράψει ένα άρθρο για το «Νιου Γιόρκερ» γύρω από το φριχτό έγκλημα, για να καταλήξει, ύστερα από τη γνωριμία του με τους δύο νεαρούς φονιάδες, Πέρι Σμιθ και Ντικ Χίκοκ, ιδιαίτερα με τον Πέρι, στη συγγραφή του περιβόητου βιβλίου του «Εν ψυχρώ» (ένα μη μυθοπλαστικό μυθιστόρημα», όπως ονομάστηκε), που τον έκανε πλούσιο και διάσημο, που εξαιτίας όμως της εμπειρίας του τον οδήγησε στο πιοτό και τον πρόωρο θάνατο. Ο Μπένετ Μίλερ αρχίζει την ταινία του τον Νοέμβριο του 1959, όταν ένα κορίτσι μπαίνει στο σπίτι των Κλάτερ για ν’ ανακαλύψει τα τέσσερα κακοποιημένα πτώματα της οικογένειας. Στη συνέχεια μας παρουσιάζει τον Truman Capote (Φίλιπ Σίμουρ Χόφμαν) να λέει ανέκδοτα σ’ ένα πάρτι. Την επόμενη μέρα, ο εκκεντρικός, γκέι, ο «πιο τέλειος συγγραφέας της γενιάς μου», όπως τον είχε αποκαλέσει ο Νόρμαν Μέιλερ, έχοντας διαβάσει στην εφημερίδα για τους άγριους φόνους, ξεκινά για το Κάνσας, μαζί με μια παλιά του φίλη και βοηθό στην έρευνά του, τη Χάρπερ Λι (μια έξοχη Κάθριν Κίνερ), συγγραφέα, στη συνέχεια, του βιβλίου Το Kill Α Mocking Bird, με σκοπό να γράψει το άρθρο του για το «Νιου Γιόρκερ».
Θα επισκεφθεί το χώρο του εγκλήματος και τις φυλακές, όπου θα γνωρίσει τους δολοφόνους, γνωριμία που θα σταθεί καθοριστική στην πορεία της ζωής του. Ο παράξενος χαρακτήρας του νεαρού Πέρι Σμιθ (Κλίφτον Κόλινς Τζούνιορ) θα συγκινήσει με τα λόγια και τη συμπεριφορά του -ζωγραφίζει διάφορα σχέδια και κρατάει και ημερολόγιο- τον Capote, που ενώ από τη μια τον εκμεταλλεύεται για να γράψει το βιβλίο του από την άλλη αρχίζει να τον συμπαθεί.
Η σκηνή, που αρχικά αρνείται να παρευρεθεί στον απαγχονισμό του Πέρι, όταν ο εκείνος του το ζητά, και τελικά αποφασίζει να πάει, είναι από τις πιο συγκλονιστικές της ταινίας, σκηνή που θα επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό τον Capote που θ’ αλλάξει τη ζωή του, οδηγώντας τον στον αλκοολισμό και στο θάνατο.
H ερμηνεία του Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν – ενός πολυμορφικού «εργαλείου» με εξαιρετικές επιδόσεις σε πλήθος χαρακτήρων – ακολουθεί την παραδοσιακή, αμερικανική οδό. Όσο περισσότερο ταυτίζεται ο ηθοποιός με τον ρόλο του, τόσο καλύτερος ερμηνευτής είναι. Έτσι, η απόσταση ανάμεσα στην ερμηνεία και τη μιμική είναι δυσδιάκριτη. Ό,τι συνέβη πέρυσι με τον Τζέιμι Φοξ στο «Rey» Τσαρλς, που του χάρισε το πρώτο του Όσκαρ. Οι «ακαδημαϊκοί» επιβραβεύουν την ταυτοπροσωπία. Εγώ, αν θέλετε τη γνώμη μου, υποκλίνομαι στην αυτοκόλλητη σχέση του Χόφμαν με τον Καπότε, αλλά πιστεύω ότι η μεγάλη ερμηνεία προέρχεται από τον ηθοποιό που ταυτόχρονα είναι μέσα κι έξω από τον ρόλο του. H μιμική είναι το μέσο, για τον Χόφμαν ο σκοπός. Το πιθανότερο, να κερδίσει το Όσκαρ. Το απίθανο, την αθανασία. Έτσι, κάπου στο βάθος, ταιριάζει με τον Καπότε. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα!
Αυτή είναι η ταινία που θα προβληθεί από την Κινηματογραφική Λέσχη Ραφήνας την Δευτέρα, 23/7/18, στο ΚΑΠΗ ΡΑΦΗΝΑΣ στις 21:00.
