Χαλάζι έπεσε να κάψει τον Μαραθώνα! Αντί της επίφοβης φωτιάς, μάλλον… Και άσπρισε η τρύπα όπου θα ρίχνονταν τα θεμέλια για την ανέγερση του πολιτιστικού κέντρου – δημαρχείου (σ.σ. παραμένει ωστόσο, ο πικρός αντίλαλος του «Νενικήκαμεν» και η χλευαστική θύμηση της «Νίκης» να κοσμεί την αφετηρία της πόλης).
Ένα και μοναδικό έργο – σήμα κατατεθέν, πήγε να γίνει στον ιστορικό Δήμο και οι κάτοικοι θα πληρώσουν για τούτη τη… ματαιοδοξία τους! Η «Νέμεσις» από τον Ραμνούντα καραδοκεί, και όσα χρήματα έχουν δαπανηθεί ως τώρα (γύρω στο 1 εκ. ευρώ) οφείλει ο Δήμος να επιστρέψει (σ.σ. όπου Δήμος βάλτε δημότες).
«Καταραμένος τόπος ο Μαραθώνας» άκουγες παλιά, όταν έβρεχε σε όλη την Ελλάδα εκτός από τον Μαραθώνα, ο οποίος επίσης, χρειαζόταν τη βροχή.
«Καταραμένος τόπος» άκουγες σαν εξήγηση, στην εύλογη απορία: «μα γιατί όλοι οι γειτονικοί Δήμοι – Κοινότητες προοδεύουν, εκτός από τον Μαραθώνα;»
Για πολλά χρόνια, οι δημότες κοιτούσαν να… ξορκίσουν την κατάρα αναθέτοντας τη διοίκηση του τόπου σε «δικούς μας» αιρετούς, σε «σπλάχνα από τα σπλάχνα μας». Ιδιαίτερη προκοπή δεν μπορούμε να πούμε ότι είδαμε, και είπαμε να δοκιμάσουμε και τους «ξένους». Βρήκαμε λοιπόν, τον Ψηνάκη! «Ξένος!» πιο «ξένος» δε γινόταν! «Ξένος» ως προς τα ήθη, τα έθιμα, τη νοοτροπία, τις συνήθειες, τον τρόπο ζωής μας!
Το ολέθριο του αποτελέσματος ορατό πλέον, από τους πάντες!
Εν αναμονή τώρα, των επόμενων εκλογών, διαπιστώνουμε ότι δεν είμαστε ικανοί να μάθουμε από τα λάθη μας, αφού ξεκινάμε με το ίδιο δίλλημα ως βασικό: «αυτή τη φορά, πάμε για ‘ξένο’ ή για ‘δικό μας’;»
Μήπως τελικά, καμία απολύτως «κατάρα» δεν βαραίνει τον Μαραθώνα, αλλά αντιθέτως, πρόκειται για έναν ευλογημένο τόπο;
Μήπως απλά, θα πρέπει να θέσουμε τα σωστά ερωτήματα για να λάβουμε και τις σωστές απαντήσεις;
