”Κυκλάμινο κυκλάμινο…στου βράχου τη σχισμάδα / πού βρήκες χρώματα κι ανθείς…πού μίσχο και σαλεύεις”, οι στίχοι του Γιάννη Ρίτσου ήρθαν απρόσκλητοι στο νου μας, όταν σήμερα το πρωί αντικρύσαμε στον περιβάλλοντα χώρο του Κ.Υ. Ραφήνας-Πικερμίου μια συστάδα κυκλάμινων να έχει βάψει όμορφα το δασικό τοπίο που υποδέχεται τους χρήστες των υπηρεσιών του εν λόγω κέντρου.
Υποκύψαμε στην ομορφιά του τοπίου, με τη ταπεινή συμμετοχή των κυκλάμινων να ανθίζουν μπουκετάκια-μπουκετάκια κάτω απ’ τα πεύκα και προσεκτικά για να μη τα πληγώσουμε πατώντας τα, τραβήξαμε φωτογραφίες για να σας κάνουμε συμμέτοχους της μοναδικής άγριας ομορφιάς που ακόμα αντιστέκεται στην ανθρώπινη παρέμβαση, που στη περίπτωση του Κ.Υ. Ρ-Π γίνεται με τον απαραίτητο σεβασμό.
Την ομορφιά των φωτογραφιών, συνοδεύει μ’ ένα ποίημα των χρόνων της νιότης της, η καλή και αγαπητή μας φίλη Λούλα απ’ τη Καλλιτεχνούπολη.
ΠΟΙΗΜΑ
Το κυκλάμινο
Του φθινόπωρου ανάσα με τα πρώτα τα ρίγη / στο υγρό κάτω χώμα ξεφυτρώνεις δειλά / το δροσάτο τ΄ αγέρι απαλά σε τυλίγει / σαν πνοή λες ανάρια πάνωθέ σου κυλά.
Η πλαγιά αχνοροδίζει απ’ τ’ ωραίο σου χρώμα / τα απάτητα δάση τα στολίζεις εσύ,
ταπεινό πάντα μένεις στο νωπό κάτω χώμα / αν και είσαι στην πλάση ομορφιά περισσή.
Την αυγή πριν ο ήλιος τα ουράνια αχνοβάψει / της δροσιάς το ασήμι μ΄ απληστία τρυγάς / και σαν πέσει η μέρα και ο τζίτζικας πάψει / απ΄ το ‘θρο του ζεφύρου απαλά αναριγάς.
Λούλα Μαρμάρα-Γιαννακουλοπούλου
