200 χρόνια Ελευθερίας λοιπόν.
Διαιρεμένοι ακόμη μια φορά. Κουφοντινας από τη μια, Ιάσωνας από την άλλη, όπλα και τα δύο στα χέρια διάφορων που προσβλέπουν σε αποσταθεροποίηση. Κι από πάνω κορωνοϊός, να έχουμε να φοβόμαστε.
Ως πότε παλικάρια θα ζούμε στα στενά, μονάχοι σαν λιοντάρια στις ράχες, στα βουνά;
Δεν ξέρω ποιος είναι σωστός, ποιος είναι λάθος. Μπερδεύομαι, σκέφτομαι, απογοητεύομαι, βλέπω το παιδί μου να μεγαλωνει χωρίς σχολείο, χωρίς επαφή. Από την άλλη σαν εργαζόμενος, γονιός και άνθρωπος πρέπει να κρατάω ισορροπίες παντού, γιατί πρέπει να προχωρήσουμε, να μη μείνουμε πίσω, να προοδεύσουμε.
Πάντα υπήρχε ο Εφιάλτης, ο καταδότης, ο δοσίλογος, παντού -όχι- μόνο εδώ. Η ελληνική επανάσταση μέχρι να ξεσπάσει είχε πίσω της ένα αποτυχημένο ιστορικό άλλων 29 εξεγέρσεων. Όλες απέτυχαν. Του 1821 πέτυχε γιατί συνέβησαν κι άλλα που δεν είχαν συμβεί μέχρι εκείνη τη στιγμή. Σήμερα η “επανάσταση” κι η ελευθερία αργούν, είτε γιατί είμαστε κάπου στη μέση του “29”, είτε γιατι η ελευθερία δεν είναι αυτό το απλό και ξεκάθαρο που ήταν τότε.
Δεν είμαι “περήφανος” Έλληνας, δεν πολέμησα για τα σύνορα μου, εζησα τον “πλουραλισμό” της δεκαετίας του 80, δεν είμαι όμως και εναντίον της χώρας μου, ειδικά όταν πλήττεται από κάθε λογής “βαρβάρους”. Είμαι θετικός σε κάθε προσπάθεια ενότητας κι έναντια σε κάθε διαίρεση, κάθε κακολογία, κάθε ακραία έκφραση. Κι επειδή φέτος υποτίθεται τιμάμε τους ανθρώπους που πολέμησαν για να δίνουμε εμείς άλλο νόημα στην ελευθερία, θα συμμετάσχω αγκαλιά με το παιδί μου στο “Όλοι στα μπαλκόνια τραγουδάμε τον Εθνικό Ύμνο” την Πέμπτη 25η Μαρτίου 2021 στις 18:00.
Για να ακούσει τουλάχιστον το παιδί μου τον Εθνικό Ύμνο και να του μείνει από τη δύναμη της στιγμής, ότι όταν όλα γύρω σου γκρεμίζονται, συνεργάσου, παρε δύναμη από “μικρά” και πολλές φορές τετριμμένα πράγματα για να παλέψεις και να πας παρακάτω, γι΄ αυτό που ο καθένας μας ονομάζει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
