Αξιοπρεπής όπως έζησες, έτσι έφυγες για την ουράνια κατοικία σου Ανδρέα, αγαπημένε σύντροφε των παιδικών μου χρόνων και αργότερα κουμπάρε που μοιραστήκαμε μία κόρη. Εσύ ο φυσικός πατέρας εμείς οι πνευματικοί γονείς.
Χθες, Τρίτη 21 Μαρτίου, μετά την άνιση μάχη που έδινες μήνες τώρα με το μαύρο καβαλάρη, αφού κοινώνησες σύμφωνα με επιθυμία σου, δεν πέρασε πολύ ώρα και παρέδωσες το πνεύμα στον Κύριο, ήσυχα, γαλήνια, καθισμένος στη πολυθρόνα σου.
Στη πολυθρόνα ακίνητο σε αντίκρυσε η Φιλίτσα, η πολυαγαπημένη σύντροφος ολόκληρης της ύπαρξής σου, όταν ήρθε να σε οδηγήσει στο κρεβάτι σου θεωρώντας ότι είχες αποκοιμηθεί. Εσύ ωστόσο είχες κοιμηθεί τον ύπνο της δικαιοσύνης και ήδη ταξίδευες την ουράνια οδό προς την τελική κατοικία που έχει προετοιμαστεί για σένα.
Ανδρέα, δεν ξέρω αν το ουράνιο περιβάλλον είναι καλύτερο απ’ το γήινο, εκείνο που σίγουρα ξέρω είναι ότι εδώ υπάρχουν όλα τα πρόσωπα που αγάπησες, η λατρεμένη σου σύζυγος, η μονάκριβή σου θυγατέρα, ο αγαπημένος σου γιος, τα πολυαγαπημένα σου εγγόνια, τα αδέλφια σου, συγγενείς και φίλοι μοναδικοί, στους οποίους η απώλεια σου άνοιξε πληγή αγιάτρευτη.
Σήμερα η Ύδρα, η γη που σε γέννησε, σε μεγάλωσε, ανάθρεψε και γιγάντωσε την οικογένειά σου, η γη που ποτέ δεν εγκατέλειψες, θρηνεί την απώλεια ενός άξιου τέκνου της, όπως εσύ Ανδρέα Ρονιώτη.
Τα συλλυπητήρια σ’ όλους αυτούς είναι μια λέξη απλή που δε μπορεί να εκφράσει συναισθήματα οδύνης ανείπωτα και στη γράφουσα.
Να είσαι αναπαυμένος πολυαγαπημένε κουμπάρε Ανδρέα!
