Διάβασα ή μάλλον μελέτησα ενδελεχώς το άρθρο του κ. Πλάτωνος Θωμά, σχετικά με την αντιμετώπιση των Αυστραλών και μάλιστα χρόνια πριν την διεξαγωγή των ολυμπιακών αγώνων στο Σίδνεϋ, της μετά-ολυμπιακής χρήσης των ολυμπιακών ακινήτων και φυσικά ένιωσα για άλλη μια φορά την πικρία που πηγάζει στη καρδιά κάθε σκεπτόμενου Έλληνα για την ανικανότητα οργάνωσης και αξιοποίησης της περιουσίας της πατρίδας μας, μεταξύ αυτών και των ολυμπιακών ακινήτων, που σαπίζουν εγκαταλελειμμένα και βανδαλισμένα.
Σήμερα το θέμα αναδεικνύεται άλλη μια φορά, αφού βρισκόμαστε μπροστά στην αξιοποίηση εθνικής περιουσίας χωρίς προγραμματισμό, παρά μόνο με μεγαλοστομίες μικροπολιτικής σκοπιμότητας, που επί έξι κοντά χρόνια ταλαιπωρεί την προοδευτική έξοδο της χώρας απ’ τη μνημονιακή κρίση που μαστίζει κυρίως τα χαμηλά στρώματα του πληθυσμού και κυρίως τη μεσαία τάξη που αργά αλλά σταθερά εξαφανίζεται βαίνοντας προς τα κάτω.
Είναι να αναρωτηθεί κάποιος αν φταίνε οι δανειστές ή εμείς για την κατάσταση αυτή, όταν άλλες χώρες, Πορτογαλία, Ιρλανδία και πρόσφατα Κύπρος, έχουν καταφέρει όχι μόνο να βγουν απ’ το μνημόνιο (ένα κι όχι τρία όπως εμείς), αλλά να οδεύουν στην ανάπτυξη, ενώ εμείς ως ‘’περήφανοι’’ Έλληνες υπογράφουμε ακόμα ένα, το τρίτο, δυσβάσταχτο μνημόνιο;
Ε! δε μπορεί να φταίνε πάντα οι άλλοι. Περισσότερο εμείς φταίμε για τον κακό μας τον καιρό, αφού ένα αιώνα και κάτι μετά την απελευθέρωσή μας απ’ τον τουρκικό ζυγό δεν έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε ΚΡΑΤΟΣ.
Να ελπίσουμε επιτέλους ότι:
Σήμερα που ξύσαμε τον πάτο του βαρελιού
Σήμερα που πετύχαμε μια διευρυμένη πολιτική συναίνεση, σήμερα που ο λαός κατάλαβε ότι δεν υπάρχουν άλλες λύσεις πλην των αναθεωρήσεων κάποιων ταμπού της ελληνικής νοοτροπίας
Σήμερα που διαπιστώσαμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μας χαρίσει κάποιος τα τεράστια χρέη που δημιουργήσαμε ζώντας απ’ το ’80 και μετά με δανεικά, που δεν κατατέθηκαν τουλάχιστον σε έργα ανάπτυξης και υποδομής, αλλά σκορπίστηκαν άσκοπα κάνοντας πλούσιους ακόμα και οικονομικούς μετανάστες που περάσαν απ’ τη πατρίδα μας, άκρως αντίθετο με μας, τη μεσαία τάξη, που φτωχοποιηθήκαμε
Σήμερα που πρέπει με περισσότερο δάκρυ και αίμα να πληρώσουμε τα λάθη μας
Ότι επιτέλους θα δημιουργήσουμε τις υποδομές ώστε το Έθνος μας, να γίνει επιτέλους και ΚΡΑΤΟΣ;
