Έχω δηλώσει εδώ και μήνες ότι η προσωπική ζωή των δημοσίων προσώπων δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Κρίνω την δημόσια παρουσία, στάση και συμπεριφορά. Και κυρίως την πολιτική δραστηριότητά τους, εφ΄ όσον πρόκειται για πολιτικά πρόσωπα.
Το ίδιο, λοιπόν, ισχύει και για τον Δήμαρχο Μαραθώνα. Τον όποιον θεωρώ πολιτικό πρόσωπο, αφού επέλεξε να εκτεθεί στο πολιτικό πεδίο κι ας δηλώνει… μάνατζερ, ή ότι άλλο. Κι ως τέτοιο πρόσωπο τον κρίνω.
Δεν μπορώ να μην επικρίνω την τοποθέτηση σε μια σοβαρή θέση του Δήμου, στον οποίο ανήκει ο τόπος μου, ο Βαρνάβας, ενός κολλητού του φίλου, με μόνο προσόν, καθώς φαίνεται από το ρεπορτάζ της εφημερίδας, την στενή προσωπική φιλία με τον Δήμαρχο, το ότι υπήρξε πρώην ποδοσφαιριστής, πρώην παίχτης reality και «τρόφιμος» lifestyle περιοδικών.
Είναι σαν να το ακούω ήδη!
«Δήμαρχος είναι και μάλιστα με απόλυτη πλειοψηφία και είναι δικαίωμά του να επιλέγει στους συνεργάτες του».
Ναι είναι δικαίωμά του, αλλά όχι και απεριόριστο! Δεν θα βάλει και τον … κηπουρό του να διοικεί τον Δήμο! Δεν πρόκειται για την δικιά του ατομική επιχείρηση, αλλά για έναν Δήμο που ανήκει σε όλους μας!
Ενδεχόμενα το παλληκάρι να μην αποτύχει. Αλλά δεν είναι αυτό το κύριο θέμα μου, χωρίς να υποτιμώ και αυτήν την παράμετρο.
Επειδή πάντα πίστευα – και εξακολουθώ να το πιστεύω- πως η εξουσία, πέραν όλων των άλλων και διδάσκει, στην συγκεκριμένη περίπτωση, πέρα από το γεγονός του εξευτελισμού κάθε έννοιας αξιοκρατίας, αισθάνομαι ντροπή για τα «πρότυπα» τα οποία προβάλλονται στους νέους ανθρώπους.
Τι τους λέμε στην πραγματικότητα με τέτοιες κινήσεις των ασκούντων την εξουσία;
Δεν χρειάζονται τα πτυχία, οι σπουδές, η εξειδίκευση, οι ικανότητες, τα μεταπτυχιακά κ.λ.π. κ.λ.π. Μια καλή παρουσία στο σωστό reality, «καλλίγραμμο» σώμα, ενασχόληση με το lifestyle και λίγες καλές γνωριμίες αρκούν για να επιλεχθείτε σε θέσεις ευθύνης.
Και αυτό είναι κατάπτωση!
