Στον αέναο κύκλο ζωής και θανάτου, η αναγέννηση της βλάστησης της φύσης και ο επακόλουθος μαρασμός, η γέννηση της ζωής, ο θρήνος και το δάκρυ για την απώλεια και την απουσία συνυφαίνουν το μεταφυσικό ταξίδι του ανθρώπου να αγγίξει την τελειότητα. Μέσα από τα Θεία Πάθη ο άνθρωπος πορεύεται μόνος, ταπεινώνεται,
πληγώνεται και θνήσκει για να κατακτήσει την αιωνιότητα. Αναζητά την πλήρωση και την αρμονία με τον εαυτό του, τη φύση και το θεό. Ο οδυρμός, ο πόνος και η λύτρωση της σάρκας από το πνεύμα τον αποκαθαίρουν ψυχικά και πνευματικά και θεμελιώνουν τον επίπονο αγώνα του για την αναζήτηση της σωτηρίας.
Το Θείο Δράμα αποτελεί την ύψιστη μορφή έκφρασης του χριστιανισμού. Είναι εμπειρία και εσωτερικό βίωμα που προαπαιτεί στοχασμό και περισυλλογή πάνω στην πορεία του ανθρώπου και τη σχέση του με τον θάνατο και τα εγκόσμια.
Είναι ο προσωπικός αγώνας κάθε ανθρώπου για την κατάκτηση της τελειότητας μέσα από την ταπείνωση και την ενδοσκόπηση. Φέρνει τον Άνθρωπο στο κέντρο του Σύμπαντος, τραυματίζει τη φθίνουσα σάρκα, εξυψώνει το πνεύμα και
αποκαθαίρει την ψυχή για να την οδηγήσει μέσα από δύσβατα μονοπάτια στις ατραπούς της αυτογνωσίας.
Ο Επιτάφιος εγκιβωτίζοντας την αρχέγονη μνήμη του ανθρώπου, αναπαριστά αυτό το ατέρμονο ταξίδι ζωής και θανάτου, που οδηγεί στην εξύψωση του πνεύματος και της ψυχής μέσα από τη μυσταγωγία και την ομορφιά. Ο περίτεχνος διάκοσμος του μας εισάγει στην αντίπερα όχθη, εκεί, όπου η φύση μέσα από την επιθανάτια πνοή της,
μας αφήνει την ευωδία της αιώνιας υπόσχεσης για σωτηρία και αναγέννηση.
Η προσκύνησή του είναι η απόλυτη συγκατάβαση στη ζωή και τον θάνατο,
στη χαρά και στον πόνο, στην αιωνιότητα και στη λύτρωση μέσα από μια δοκιμασία παθών στον εφήμερο κόσμο.
Ο επιτάφιος θρήνος και τα Θεία Πάθη αποτελούν μια στιγμή περισυλλογής, εγκαρτέρησης και αναστοχασμού πάνω στα ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης,
της φθοράς, της καθημερινότητας και των σχέσεων με τους άλλους.
Ταυτόχρονα, είναι μια ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους μας χαράσσοντας μια νέα πορεία και βλέποντας τη ζωή και τους ανθρώπους με ένα καινούριο βλέμμα.
Συνειδητοποιούμε ότι η κατάκτηση της αλήθειας και της αυτογνωσίας είναι μια μακρά πορεία που προαπαιτεί συστράτευση, συμπόρευση, νηφαλιότητα, δυναμικότητα, επιμονή, δαπάνη ενέργειας και πάθος.
Τα πάθη και η ανάσταση του Χριστού αποτελούν μια κορυφαία στιγμή στην ελληνική ζωή προσδίδοντας στην ανθρώπινη ύπαρξη νόημα και ουσία. Παράλληλα, αναδεικνύουν την οργανική σχέση παρόντος και παρελθόντος, ως ένα δεσμό που συνδέει διαλεκτικά και διαχρονικά τη μυσταγωγία με την παράδοση και ταυτόχρονα, ορίζει το μέλλον του ανθρώπου, ως μια νέα αφετηρία ζωής και επαναπροσδιορισμού της ύπαρξής του. Σε αυτή δυναμική σχέση, πρέπει να στηριχθεί ο λαός μας προκειμένου να στοχάζεται πάνω στο παρόν, να σχεδιάζει και να οραματίζεται για το μέλλον αντλώντας πίστη από τις διαχρονικές αξίες της ορθοδοξίας που δίνουν νόημα και αξία στον διαρκή αγώνα για την απόλυτη αρμονία, την αυτογνωσία και την ηθικοπνευματική ανάταση.
