Σαράντα χρόνια και βάλε παρακολουθώ και καταγράφω την διαμάχη μεταξύ Ραφήνας – πόλης και του λιμανιού της. Χρόνια πριν η μοίρα του λιμανιού της Ραφήνας ήταν προδιαγεγραμμένη με τελικό προορισμό να γίνει το δεύτερο μεγάλο λιμάνι της Αττικής του σήμερα.
Ένα μικρό ψαρολίμανο στη Ραφήνα, έπαιξε σημαντικό ρόλο επί γερμανικής κατοχής γι’ αυτό κι εξοπλίστηκε με γιγάντιες πολεμικές εγκαταστάσεις, πολυβολεία στο Οχυρό κλπ. που υπάρχουν κι αξιοποιήθηκαν πρόσφατα, παρά το «ασήμαντο;» μέγεθος του. Απ’ το μικρό αυτό λιμανάκι χιλιάδες Έλληνες και Σύμμαχοι έφυγαν για την Αίγυπτο όπου συνέχισαν τον αγώνα εναντίον των ναζί. Σας λέει κάτι αυτό; Για σκεφτείτε το…
Αυτό το λιμάνι εξακολούθησε χρόνο με το χρόνο να κερδίζει έδαφος και να μεταλλάσσεται σε επιβατικό λιμάνι μεγάλων προσδοκιών, παρά τις αντιρρήσεις όλων των κατά καιρούς κοινοτικών και μετέπειτα δημαρχιακών αρχών.
Κι ενώ το λιμάνι ολοένα και μεγάλωνε, η πόλη δεν θέλησε ποτέ να αποδεχτεί το γεγονός αυτό, ώστε ν’ αποκτήσει με τη σειρά της τις αναγκαίες υποδομές για να μην «πνιγεί» απ’ το λιμάνι της, αλλά ν’ αξιοποιήσει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχει κάθε πόλη – λιμάνι παγκόσμια.
Αντίθετα η άποψη των τοπικών αρχών διαχρονικά αποδείχτηκε λάθος καθώς επικεντρώθηκε πεισματικά στην άποψη «δεν δρομολογώ οδικές υποδομές κλπ. για να εμποδίσω την ανάπτυξη του λιμένα». Μια τελείως λανθασμένη τακτική, με αποκλεισμούς του λιμένος διαχρονικά μέχρι και σήμερα, που το μόνο που πετυχαίνει είναι η ταλαιπωρία των κατοίκων που έχουν πολλαπλασιαστεί με τον εποικισμό της Ραφήνας κι όχι μόνο από νεοκατοίκους.
Αιτία για το άρθρο αυτό αποτέλεσε η αναφορά καλού συντοπίτη σε σχετική με το θέμα δημοσίευση σε συνάδελφο διαδικτυακό μέσο. Συμφωνούμε σε πολλά σημεία με τον Χρήστο Τσεμπέρη, απλά δεν ψάχνουμε «δαίμονες» του παρελθόντος. Οι δικοί μας «δαίμονες» βρίσκονται στο σήμερα και στο τι μπορούμε να κάνουμε για να τους ξορκίσουμε μακριά.
Αγαπητέ συντοπίτη Χρήστο το Δεκέμβρη του 2014 στο άρθρο μας ΜΕΛΕΤΗ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΦΛΕΜΙΓΚ ΣΕ ΡΑΦΗΝΑ-ΠΙΚΕΡΜΙείχαμε γράψει μεταξύ άλλων «Να θυμίσουμε ότι επί θητείας Κουρή στη τότε Νομαρχία, είχε δημοπρατηθεί η διάνοιξη (της λεωφ. Φλέμινγκ) τουλάχιστον στο εντός σχεδίου τμήμα της, από τη λεωφόρο Δημοκρατίας μέχρι την κεντρική πλατεία Πλαστήρα, όμως ο εργολάβος δεν ανέλαβε ποτέ το έργο αφού υπήρξε προσφυγή ιδιοκτήτη οικίας εφαπτόμενης με τη Φλέμινγκ, που είχε κτιστεί με νόμιμη άδεια μεν αλλά λίγο έξω απ’ τη πολεοδομική γραμμή δε, με ευθύνη της πολεοδομίας ανατολικής Αττικής. Παρότι έγινε τροποποίηση του σχεδίου στο σημείο αυτό, η συνέχιση του έργου οδηγήθηκε στις καλένδες».
Το Νοέμβρη του 2014 επίσης σε άρθρο μας ΟΝΕΙΔΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΡΑΦΗΝΑ Η ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΦΛΕΜΙΝΓΚαναφέρουμε: «Η μεγάλη ευκαιρία διαπλάτυνσης της Φλέμινγκ, αλλά και της επέκτασης δικτύου σταθερής τροχιάς μέχρι το δεύτερο σε επιβατική κίνηση λιμάνι, υπήρξε την εποχή του οργασμού οδικών έργων λόγω της Ολυμπιάδας της Αθήνας και χάθηκε όταν η τότε δημοτική αρχή αρνήθηκε την ανάπτυξη και άφησε τη Ραφήνα εκτός ολυμπιακών δήμων».
Αλήθεια φίλε συντοπίτη Χρήστο θυμάσαι τις δύο κυκλοφοριακές μελέτες για τις οδούς Χρυσοστόμου Σμύρνης και Αραφηνίδων Αλών; Θυμάσαι ότι επί θητείας Χριστόπουλου ήταν να δημοπρατηθούν, αλλά μπλοκαρίστηκαν από δημοτικούς του συμβούλους, αναφέροντας το γνωστό «καβάλα παν στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε», που αφορούσε το παρκάρισμα μπροστά στις τράπεζες; Ξέρεις που βρίσκονται αυτές οι μελέτες και γιατί η δημοτική σας αρχή δεν τις προωθεί ώστε να επιδείξει επιτέλους ένα χειροπιαστό έργο; Μήπως μπλοκάρεστε από τους ίδιους δημοτικούς συμβούλους που τώρα βρίσκονται στην δική σας πλειοψηφία;
Παρακαλώ μην μου απαντήσεις ότι δεν είχαν ολοκληρωθεί και άλλα τέτοια, γιατί ακόμα κι αν είναι έτσι, αν θέλατε θα τις είχατε ολοκληρώσει το σχετικό φάκελο και θα τον είχατε καταθέσει για χρηματοδότηση στο πρόγραμμα «Φιλόδημος ΙΙ». Εκτός κι αν το έχετε κάνει οπότε θα είμαι ευτυχής και έτοιμη να ζητήσω συγνώμη, επίσης να δημοσιοποιήσω μετ’ επαίνων την προσπάθειά σας για ένα τόσο σημαντικό έργο.
Εν κατακλείδι δεν φταίνε για όλα οι υπεύθυνοι του λιμένος. Στο κάτω – κάτω της γραφής αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Φταίμε εμείς που δεν κυνηγάμε τους υπευθύνους ώστε να εξαναγκαστούν να υλοποιήσουν τα έργα υποδομών, όχι τα μακροχρόνια (Αττική οδός, Προαστικός) που συμφωνώ ότι θα καθυστερήσουν, αλλά τα εφικτά όπως η διάνοιξη της Φλέμινγκ κι οι κυκλοφοριακές παρεμβάσεις των δύο προαναφερομένων οδών.
Η πόλη πρέπει ν’ ανασάνει, επειδή δεν της στερεί την ανάσα μόνο η κίνηση του λιμένα, αλλά και το μπλοκάρισμα που παρατηρείτε και το χειμώνα στις εν λόγω οδούς, παρότι δεν υπάρχει κίνηση απ’ το λιμάνι.
Είμαι σίγουρη ότι αν σύσσωμο το δημοτικό συμβούλιο ζητήσει τη βοήθεια των πολιτών απαιτώντας την υλοποίηση των συγκεκριμένων οδικών παρεμβάσεων, όλοι εμείς θ’ αφήσουμε τους καναπέδες και θα σταθούμε αρωγοί ακόμα και κατεβαίνοντας στο δρόμο.
