Επικοινωνήσαμε με τον Ανδρέα Κεχαγιόγλου, ο οποίος υπήρξε ο πρώτος και τελευταίος δήμαρχος του παλιού δήμου Ραφήνας, για να μιλήσουμε επί του θέματος της διάνοιξης της οδού Δημοκρατίας, ώστε να έχουμε τη γνώμη του σ’ ένα ζήτημα που απασχόλησε και τον ίδιο κατά τη διάρκεια της μακράς θητείας του ως δήμαρχος Ραφήνας.
Παρότι ο Ανδρέας έχει αποσυρθεί απ’ τα κοινά και απολαμβάνει βουκολική ζωή στην φάρμα του στο Σούλι, δέχτηκε να μας αφιερώσει λίγα λεπτά δίνοντάς μας πολύτιμες πληροφορίες απ’ το παρελθόν. Ως έμπειρος αυτοδιοικητικός σχολίασε την αράδα «ενόψει της εκεί λειτουργίας του 3 δημοτικού σχολείου και του νηπιαγωγείου» κάτι φυσικό αφού επί θητείας του κατασκευάστηκαν κι εγκαινιάστηκαν το δημοτικό και το νηπιαγωγείο προ 15ετίας. Εγκαίνια που παρακολουθήσαμε και είχαμε κάνει σχετικό ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ο «Ρεπόρτερ της αν. Αττικής». Πιθανά τέθηκε έτσι για επίσπευση της διαδικασίας ή…
«Θέλησα ν’ αγοράσω το συγκεκριμένο οικόπεδο, λέει ο Ανδρέας, στο οποίο υπήρχε κι ένα ξυλουργείο αν θυμάμαι καλά, αλλά ο ιδιοκτήτης δεν μου το έδωσε. Θα μπορούσα εν μια νυκτί να κόψω τις ελιές ώστε να ανοίξει ο δρόμος, τότε όμως υπήρχε νόμος που απαγόρευε την κοπή δένδρων. Έτσι μου τόνισαν ότι ήταν παράνομη ενέργεια και θα με κυνηγούσαν, οπότε δεν έκανα τίποτα».
Ο Κεχαγιόγλου έκανε πίσω τότε αναλογιζόμενος τις συνέπειες μιας τέτοιας πράξης, σε αντίθεση με τον Μπουρνούς που ξερίζωσε με το έτσι θέλω την μανόλια της πλατείας Πικερμίου εδώ. Στο επίμαχο γεγονός υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των δύο ανδρών – εξαιρουμένου του ηθικού στοιχείου που διέπει τις πράξεις των δύο ανδρών – ο Κεχαγιόγλου ελεγχόταν απ’ την αντιπολίτευση του δήμου, ενώ ο Μπουρνούς όχι, οπότε κάνει ότι του καπνίσει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα.
Ποταμός ο Ανδρέας συνέχισε με το θέμα της γνωμοδότησης. Υπενθύμισε ότι είχε προσλάβει ο ίδιος την κα Αρβανιτίδου, η οποία έκτοτε παραμένει στη θέση παρόλες τις αλλαγές δημάρχων κι ως εκ τούτου γνωρίζει τις υποχρεώσεις που έχει ως νομικός του δήμου.
«Δικηγόρος εκτός δήμου προσλαμβάνεται, μας τόνισε, όταν πρέπει να εκπροσωπηθεί ο δήμος στα δικαστήρια, κάτι που δεν μπορεί να κάνει η κα Αρβανιτίδη. Εδώ έχουμε να κάνουμε με απλή γνωμοδότηση κάτι που ανήκει στις αρμοδιότητες της νομικού συμβούλου του δήμου».
Μοιραίες συμπτώσεις!
Όσο αφορά το ποσό της αμοιβής του εκτός δήμου δικηγόρου και το ύψος της έκανε μια αντιπαραβολή με μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, σχετική με το θέμα μας, που σας μεταφέρουμε:
«Την εποχή που ήμουν δήμαρχος το τιμολόγιο της όποιας αμοιβής δικηγόρου έπρεπε να φέρει και την υπογραφή του δικηγορικού συλλόγου. Τότε η αμοιβή δικηγόρου, ήταν γύρω στα 500 ευρώ ή λίγο παραπάνω. Ο κος Μπουρνούς πρέπει να το ξέρει πολύ καλά, γιατί ως δημοτικός σύμβουλος της αντιπολίτευσης με είχε σύρει στα δικαστήρια σχετικά με αμοιβές που θεωρούσε υπερβολικές, αν και κυμαίνονταν μεταξύ 500 έως λίγο κάτω από 1000 ευρώ. Ως εκ τούτου σε πρώτο βαθμό υποχρεώθηκα να πληρώσω απ’ την τσέπη μου γύρω στις 8 χιλιάδες, οι οποίες βεβαίως μετά την έφεση που άσκησα όπου έγιναν αποδεκτά και τα παραστατικά που προσκόμισα με τα τιμολόγια που έφεραν την υπογραφή έγκρισης του δικηγορικού συλλόγου, μου επιστράφηκαν. Παρόλα αυτά πήρα τα λεφτά μου μετά από δύο χρόνια».
Αθλητικό Κέντρο Ραφήνας
Εκείνο που έχει «πονέσει» τον Ανδρέα είναι η παραχώρηση του Αθλητικού Κέντρου στις Διάκου Μάντρες στον Πατούλη για την κατασκευή Παραολυμπιακού Κέντρου ΑμεΑ. Αναπόλησε την αγορά της συγκεκριμένης έκτασης των 160 στρεμμάτων, τον μαραθώνιο αποχαρακτηρισμού της έκτασης από δασική, την πλήρη αρχιτεκτονική μελέτη, την κατάθεση του φακέλου, την επιτυχία χρηματοδότησης του έργου, που προσέλαβε ο κος Μπουρνούς ως αντιπολιτευόμενος δημοτικός σύμβουλος, σταματώντας την διαδικασία. «Κι έρχεται τώρα, λέει αγανακτισμένος, να το παραχωρήσει στον Πατούλη για την κατασκευή παραολυμπιακού κέντρου ΑμεΑ, στερώντας τον δήμο απ’ την δυνατότητα να έχει ένα δημοτικό αθλητικό κέντρο. Επιπροσθέτως πανηγυρίζει για το επίτευγμά του, όταν οι τοπικές ομάδες δεν θα έχουν ένα δικό τους γήπεδο για τις δραστηριότητες των συλλόγων τους, ιδίως των ποδοσφαιρικών ομάδων κάποιες εκ των οποίων αγωνίζονται σε μεγαλύτερες κατηγορίες. Όλα αυτά θα βρεθούν μπροστά τους όταν θα είναι πολύ αργά για κλάματα. Κρίμα».
