Ως το κύκνειο άσμα του δημάρχου Ραφήνας-Πικερμίου κ. Βασίλη Πιστικίδη χαρακτηρίζεται η εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας, σήμερα 28 Οκτωβρίου 2016 στη δοξολογία στο Μητροπολιτικό Ναό της Παντοβασίλισσας Ραφήνας, για πρώτη φορά στα χρονικά του δήμου απ’ το Δήμαρχο. Απ’ ένα Δήμαρχο που πρόκειται, τιμώντας την προεκλογική συμφωνία να παραδώσει τη σκυτάλη στον αντιδήμαρχο-συνδήμαρχό του, επικεφαλής της παράταξης με την οποία συνέπραξε για να κερδίσουν το δήμο, υπογράφοντας ουσιαστικά τον πολιτικό του θάνατο.
Εν αντιθέσει με τα κρατούντα έως σήμερα λοιπόν, όπου ο πανηγυρικός λόγος της Εθνικής επετείου εκφωνείτο από εκπαιδευτικό και αναφερόταν γενικά στην αντίσταση των Ελλήνων το ΟΧΙ του ’40 και την κατοχή, ο Δήμαρχος Ρ-Π έσπασε το κατεστημένο όχι μόνο εκφωνώντας ο ίδιος τον πανηγυρικό, αλλά εστιάζοντας την ομιλία του στη συμμετοχή της Ραφήνας και του λιμανιού της στο πόλεμο και την κατοχή.
Η ενέργειά του αυτή χαρακτηρίζεται ως ένα ιστορικό χρέος προς τους συμπολίτες του αναγνωρίζοντας τη προσφορά τους στον αγώνα για τη λευτεριά της Πατρίδας, αλλά κι ένας αποχαιρετισμός, ένα κύκνειο άσμα, αφού στην επέτειο της 25ης Μαρτίου δεν θα είναι δήμαρχος πλέον.
Ρίγη συγκίνησης συγκλόνισαν όσους συμπολίτες του βρίσκονταν στο εκκλησίασμα, όταν παραστατικά περιέγραψε την είσοδο των Γερμανών στη Ραφήνα ανήμερα Πρωτομαγιάς κι όταν ονομαστικά ανέφερε τους πεσόντες στον πόλεμο και μετέπειτα στην αντίσταση την περίοδο της κατοχής.
Ακόμα έκανε αναφορά στο Λιμάνι της Ραφήνας απ’ όπου φυγαδεύτηκαν χιλιάδες πατριώτες Έλληνες μεταξύ αυτών ο αείμνηστος Παναγιώτης Κανελλόπουλος μετέπειτα πρωθυπουργός, με τα τρία καΐκια μεταξύ αυτών το ‘’Αγία Κυριακή’’ πιο γνωστό επειδή αναφέρεται σε αγαπημένο τραγούδι, αλλά και βρετανοί στρατιώτες που έφυγαν για τη Μέση Ανατολή μόλις μία μέρα πριν πατήσει η γερμανική μπότα τη Ραφήνα.
Ένα ολόκληρο μάθημα σύγχρονης τοπικής ιστορίας του πολέμου ξετυλίχτηκε σε λίγα λεπτά μέσα απ’ τη αφηγηματική διήγηση του κ. Πιστικίδη, για την καταναγκαστική εργασία των Ραφηνιωτών στη κατασκευή των οχυρωματικών έργων των κατακτητών στη θέση ΟΧΥΡΟ, όπου σήμερα έρχονται ξανά στο φως τα απομεινάρια τους, των Διασταυρωτών στα ορυχεία του λιγνίτη και των 53 απαγχονισμένων στο Πικέρμι.
Μια διαχρονική ιστορία που συμπεριελάμβανε και τους ασθενείς και το προσωπικό του σανατορίου της Νταού που πρόσφεραν όσο μπορούσαν στον απελευθερωτικό αγώνα. Μια διήγηση που έγινε περισσότερο συγκινητική απ’ την αναφορά στα ονόματα των πεσόντων γνωστών οικογενειών της πόλης.
Τέλος ο Δήμαρχος κ. Πιστικίδης, ανάμεσα στους σημαιοφόρους των σχολείων που κρατούσαν περήφανα την Ελληνική σημαία απ’ τη μια και τη σημαία του συλλόγου Τριγλιανών, της χαμένης πατρίδας καταγωγής του απ’ την άλλη, έκλεισε την ομιλία του με παραινέσεις προς τη μαθητιώσα νεολαία εντός και εκτός ναού, για την ανάγκη να δείξουν την ίδια γενναιότητα στη σημερινή εποχή όπου η Πατρίδα περνά μια τεράστια κρίση, όχι μόνο οικονομική, αλλά κυρίως ιδεολογική, ώστε ποτέ ξανά να μην επικρατήσει ο φασισμός κι ο ναζισμός, που σήμερα εμφανίζεται με τη μορφή του ISIS, των τζιχαδιστών και του νεοναζισμού.
