Με τους συνταξιούχους ψηφοφόρους της παίζει η ΝουΔίτσα, με κίνδυνο να τρέχει και να μη φτάνει την ώρα των εκλογών (οι ψηφοφόροι αεί γηρασκόμενοι). Τούτο διότι οι αποφάσεις των δικαστηρίων, ακόμα κι όταν ευλογούν τα γένια τους, πρέπει μεν να γίνονται σεβαστές, όχι όμως κατάφορα άδικες.
Ο λόγος για την επαναφορά των αποδοχών των δικαστικών και ένστολων στα επίπεδα του 2012 και με αναδρομική ισχύ. Όλα καλά κι ωραία, λένε στα στέκια των συνταξιούχων, να πάρουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι όμως γιατί;
Ποια διαφορά υπάρχει μεταξύ ενός συνταξιούχου δικαστικού ή ενός ένστολου, από τον οποιοδήποτε άλλο συνταξιούχο που έχει υποστεί τις ίδιες μειώσεις; Μήπως ο συνταξιούχος ας πούμε πιλότος ή δικαστής, κινδυνεύει περισσότερο ή έχει περισσότερες ανάγκες απ’ ότι η παρέα του, συνταξιούχοι άλλων ταμείων, με την οποία πίνει το καφεδάκι του; Προς τι η διάκριση;
Εντάξει να χωνέψουμε, έστω και με σόδα, ότι επανέρχονται οι μισθοί των εν λόγω κατηγοριών, σε μια καταρρακωμένη οικονομία. Δεν χωνεύεται όμως με τίποτα η επαναφορά των συντάξεων επιλεκτικά.
Αυτή η τάση της συγκυβέρνησης να βάζει στην ίδια ζυγαριά διαφορετικές περιπτώσεις, να κάνει οριζόντιες περικοπές και όπου της επιβληθεί να κάνει επιλεκτικές επαναφορές απωλειών εισοδημάτων, εξοργίζει και προβληματίζει την πλειοψηφία των μεγαλύτερων ηλικιών που παραδοσιακά στηρίζουν τη συγκυβέρνηση.
Απορίας άξιο πως, ανάμεσα στους 300 της βουλής, κανείς δεν έχει σκεφτεί καν να κάνει επερώτηση πάνω σ’ αυτή την αδικία. Γι’ αυτό παραδοσιακοί ψηφοφόροι είτε θα επιλέξουν την αποχή, είτε οποιοδήποτε άλλο κόμμα. Είναι το μόνο σίγουρο κι ας ληφθεί σοβαρά υπόψη.
