Βιώνουμε σήμερα, το οδυνηρό τέλος μιας πορείας που ξεκίνησε το 2009 και που πριν καν ξεκινήσει, κάποιοι είχαμε προδιαγράψει το αποτέλεσμά της. Μερικοί από εμάς, που από μικρά παιδιά δώσαμε ανιδιοτελείς αγώνες, μέσα από τους κόλπους της Ν.Δ., ξέραμε… Ξέραμε την ανελαστική και ακραία πολιτική σκέψη του Αντώνη Σαμαρά, αλλά και των πολιτικών υποστηρικτών του, καθώς και τις ακραίες πρακτικές που όλοι μαζί υποστήριζαν.
Τότε κάποιοι πάλεψαν, να βγάλουν στο φως την πραγματικότητα και να κρατήσουν τα προσχήματα, αλλά ως απάντηση, πήραν τη διαγραφή τους από το κόμμα!
Η ανάληψη της ηγεσίας, της μεγάλης Φιλελεύθερης Κεντροδεξιάς Παράταξης, από τον Αντώνη Σαμαρά, σήμανε και την αρχή του τέλους της, αφού από το 40% – 47% καταλήξαμε στο 20% – 22%!
Η Ιδεολογία της συρρικνώθηκε προς τα άκρα δεξιά και η απομόνωση από το κέντρο και από τα ευρύτερα πολιτικά μας πιστεύω, δεν άργησε να έρθει. Απομακρύνθηκαν στελέχη που είχαν δυνατή φωνή, σε τοπικό, αλλά και σε κεντρικό επίπεδο και δόθηκε ταυτόχρονα χώρος σε ακραίες δεξιές φωνές, που έδιναν κάθε μέρα μάχη στα Μ.Μ.Ε. να περάσουν τη μίζερη, στενόκαρδη και με μικρή απήχηση πολιτική τους άποψη.
Φτιάχτηκε ένας κλειστός στρατός στελεχών και στήθηκε μια κομματική οργανωτική δομή, που ήταν πιστό αντίγραφο της «Πολιτικής Άνοιξης». Πολεμήθηκε ακόμη και η Νεολαία, η οργάνωση της ΟΝΝΕΔ που πάντα η δύναμή της, επηρέαζε καταστάσεις και γι’ αυτό ο έλεγχός της ήταν σημαντικός. Εκεί όμως, υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή…
Η ΟΝΝΕΔ ήταν, είναι και θα είναι πολύ μακριά από τα δικά τους μέτρα. Άντεξε και τώρα πια ξαναβγαίνει πιο δυνατή μπροστά μαζί με τη ΔΑΠ, για να οδηγήσουν την Παράταξη στην επόμενη μέρα.
Πάμε να δούμε όμως, ποια η προσφορά της πολιτικής αυτής παρέας στη χώρα. Ένα μεγάλο κενό στις σκέψεις όλων μας…, με γνώμονα τα συμφέροντα και την πολιτική εξυπηρέτηση των «μεγάλων», παραμέλησαν τα μεσαία και μικρά λαϊκά στρώματα, το “κέντρο” του λαού μας, που πάντα έδειχνε εμπιστοσύνη στην παράταξη.
Οι ακραίες ιδέες που προανέφερα των προβεβλημένων στελεχών του, η πολιτική που ακολουθήθηκε, οι πρακτικές και από την άλλη η φίμωση των φωνών που προσπάθησαν να αντισταθούν, ήταν η κύρια αιτία της μεγάλης συρρίκνωσης του κόμματος, αλλά και της πολιτικής παρέμβασης σ’ αυτά τα στρώματα.
Ο λαός σιγά σιγά γύρισε την πλάτη σ’ έναν πολιτικό οργανισμό, με προσωποπαγείς θέσεις και αρχηγό δέσμιο των συμφερόντων και εξαρτημένο από τη θέση του και την καρέκλα.
Χρειάζονταν μεγάλα βήματα και σε αντίθεση, έγιναν πολύ μικρά. Έπρεπε να βρεθούν εναλλακτικοί πολιτικοί δρόμοι και το μόνο που κατάφεραν ήταν να φτάσουν στα άκρα. Το αποτέλεσμα ήταν να οδηγηθεί η παράταξη σε άκρα δεξιά τροχιά με «πράσινο» δεκανίκι.
Πολλαπλασιάστηκε η δύναμη των κομματικών υποστηρικτών του, με αποτέλεσμα η παράταξη να χάσει τις αξίες της, δημιουργώντας ένα κόμμα με πολύ στενότερες αντιλήψεις.
Τέλος, αντί να δώσουν ζωή και όραμα στον Ελληνικό Λαό κατάφεραν, να δώσουν πολιτική ζωή στο πολιτικό περιθώριο που προερχόταν από αριστερά είτε από δεξιά και δεν είχε την αποδοχή του κόσμου.
Όλα αυτά κατέληξαν στην εσωστρέφεια, η οποία τεχνηέντως άφησε πίσω της τον απαραίτητο εσωτερικό διάλογο που θα αναδείκνυε τα τραγικά λάθη που γίνονταν και θα βοηθούσε, όποτε αυτό κρινόταν σκόπιμο, να επαναπροσδιοριστεί το στίγμα της παράταξης, που τελικά χάθηκε στην πορεία από το 2009 μέχρι σήμερα.
Η αλλαγή πρέπει να αρχίσει άμεσα, πρέπει να αρχίσει από τις τοπικές κοινωνίες, από τη Νεολαία και από τα στελέχη που εξακολουθούν να πιστεύουν σε ένα μεγάλο Φιλελεύθερο Κεντροδεξιό Πολιτικό Οργανισμό, όπως ήταν πάντα η Ν.Δ.
Πρέπει άμεσα να προχωρήσουμε σε ανοιχτό Συνέδριο, χωρίς αποκλεισμούς και με τη συμμετοχή στελεχών από όλους τους χώρους, δίνοντας προτεραιότητα στη Νεολαία, με στελέχη από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και στελέχη των Τοπικών Κοινωνιών. Θα πρέπει να επαναχαράξουμε όλοι μαζί, την πορεία της Παράταξης στο μέλλον. Να αποκατασταθούν οι δεσμοί, με όλους εκείνους που αγωνιούν για τη σημερινή κατάσταση και είναι έτοιμοι να δώσουν τη μάχη για να βγει η χώρα από την κρίση.
Άμεσα λοιπόν, όλοι μαζί αλλά και ο καθένας ξεχωριστά, πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτή η παράταξη, δεν ήταν ποτέ τσιφλίκι κανενός και αφού η χώρα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια, στην απομόνωση και τη μιζέρια από την πρώτη «αριστερή» κυβέρνηση, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σφυρίζει ανέμελα.
Ήρθε η ώρα, η Ελλάδα δεν περιμένει…
ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ
Υ.Γ.: Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, σημειώνεται ότι ο συντάξας υπογράφει το παρόν έγγραφο ως απλό μέλος της Ν.Δ. και όχι με το αξίωμά του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
