Η Θεσσαλονίκη στις 26 Οκτωβρίου 1912 ενσωματώνεται στο ελληνικό κράτος, ανήμερα του Αγ. Δημητρίου, προπαραμονή του μεγάλου Όχι του 1940 που έρχεται λίγα χρόνια μετά από τον ίδιο τον Ι. Μεταξά και από τότε η βασίλισσα του βορρά έχει την τιμητική της για την απελευθέρωση της πόλης και την εορτή του πολιούχου της.
Η φύση της πόλης ως πύλη για τα Βαλκάνια, το εμπορικό της λιμάνι και η πλούσια πολιτιστική της ιστορία δίνουν τα στοιχεία που μπορούν να την κάνουν δυνατή, εξωστρεφή και κυρίως να ξεφύγει από το σήμερα, που με τις παρούσες οικονομικές συνθήκες, την τραβάει πίσω τόσο σε οικονομική ανάπτυξη και σε πολιτιστική πρόοδο. Οι χιλιάδες θέσεις εργασίας που χάθηκαν τα τελευταία χρόνια, οι επιχειρήσεις και τα καταστήματα που έκλεισαν, το λιμάνι που δεν έχει μπορέσει να γίνει η μεγάλη εμπορική πύλη για τα Βαλκάνια, τα κρουαζιερόπλοια που εσχάτως δειλά-δειλά κάνουν την εμφάνισή τους, με πολλές χαμένες ευκαιρίες για τον τουρισμό, τόσο στο κέντρο, όσο και προς τους όμορους νομούς και τη Χαλκιδική.
Η στασιμότητα ολοκλήρωσης του μετρό, η πολύπαθη ΠΑΘΕ που περιμένει ακόμη την ολοκλήρωσή της, μετρώντας θύματα στους οδικούς της άξονες και η απαξίωση από την πολιτεία των δύο μεγάλων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων της πόλης, ΑΠΘ και Μακεδονία, οδήγησε τα τελευταία χρόνια την πόλη να αναζητά τη νέα της ταυτότητα. Μια περιοχή που πάντα αποτελούσε από μόνη της το σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών για τα Βαλκάνια, μια πόλη που κατηγορήθηκε ότι έχει γίνει ΄΄φραπεδούπολη΄΄, χωρίς συγκεκριμένη αναπτυξιακή στρατηγική, ήρθε η στιγμή, ακόμη και σήμερα, μέσα στην κρίση, που μπορεί να είναι και η ευκαιρία της, να αλλάξει.
Διαθέτει δυναμικό υψηλού μορφωτικού επιπέδου που αναγκάζεται τελευταία να μετακινηθεί είτε προς την Αθήνα, είτε προς το εξωτερικό με σκοπό να βρει την ευκαιρία για ένα καλύτερο μέλλον.
Η πόλη που χάνει τα παιδιά της ήρθε η στιγμή να κοιτάξει την ανάπτυξή της σε ορίζοντα δεκαετίας, αφού τίποτα δε θυμίζει πλέον από την αίγλη της πολιτιστικής πρωτεύουσας πριν από είκοσι χρόνια, εκτός ίσως από τις ομπρέλες στην παραλία και τη δημιουργία της νέας παραλίας πριν από λίγο καιρό.
Η πόλη που δείχνει να ανακυκλώνει τις υπηρεσίες της, παράγοντας με αυτό τον τρόπο την οικονομία της, πρέπει να αλλάξει μοντέλο, στηριζόμενη στο γεωγραφικό της πλεονέκτημα, την εμπορική της ιστορία και κυρίως το λιμάνι της.
Τα στρατηγικά της πλεονεκτήματα, με τον βυζαντινό της πολιτισμό μπορούν να τις δώσουν νέα ώθηση στον τουρισμό, κάνοντας το λιμάνι, πολιτισμού και εμπορίου, ως ενιαίο μέτωπο με την πόλη, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας, νέες επιχειρηματικότητες και στοχευμένες παροχές υπηρεσιών, με παράδειγμα μοντέλα πόλεων του εξωτερικού που βγήκαν από την κρίση, εκμεταλλευόμενες τα φυσικά χαρακτηριστικά τους και τους ανήσυχους ανθρώπους αυτών.
Η Θεσσαλονίκη σήμερα θα πρέπει να πει όχι στην υποβάθμιση και την αλλοτρίωση της ταυτότητά της, όχι με λόγια, αλλά με δράσεις, πρωτοβουλίες και όραμα για μια πόλη που θα πρέπει να ξεπεράσει τον φόβο για τον ίδιο της τον εαυτό.
Δεν έχει να φοβηθεί τίποτα αρκεί να δει τις δυνατότητές της για να αποτελέσει επί της ουσίας την πύλη προόδου και ανάπτυξης της Βόρειας Ελλάδος, που θα συμπαρασύρει τη Μακεδονία να γυρίσει σελίδα και να αποτελέσει το παράδειγμα ανάπτυξης, οικονομικής και πνευματικής, και για την υπόλοιπη Ελλάδα.
*Πέννυ Δαλαμπούρα, Ιατρός, Μέλος Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ
**Νεκτάριος Καλαντζής, Οικονομολόγος, Κοινωνιολόγος, Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Παλλήνης, Μέλος Πολιτικής Επιτροπής ΝΔ
