Και εγένετο η σύναξις…
Με κάθε επισημότητα, όλοι υποκριτικά αγωνιώντες για την χιλιοπροδομένη ειρήνη αλλά να κρατούν σφιχτά στην αγκαλιά το δικό τους συμφέρον..
Οικοδεσπότης ο “καταλληλότερος” εκείνος που αιματοκύλισε δύο φορές τον πλανήτη και την τρίτη προκαλεί οικονομική ασφυξία στην γηραιά ήπειρο…
Μια Ευρώπη αδύναμη και απαθή μπρος σε έναν αλαζόνα η παράφρονα ηγέτη που πιστεύει ότι ανήκει στην χώρα του ο μισός πλανήτης…
Ανόητοι, μικροί το δέμας ταγοί, η ιστορία κραυγάζει, γιατί κωφεύετε;;;
Αλαζόνες και παράφρονες ξεστράτισαν την γη μας οδεύοντας την στον αφανισμό…
Η αγωνία του ποιητή…
Και είδα που λες τον ποιητή
να προσκυνά
το χώμα που πατούσε .
Να γίνονται της πένας του οι λέξεις
οι στάλες που του δρόσιζαν τις σκέψεις ..
Να γράφει στίχους με το αίμα του
που έβαψε τους τοίχους ..
Το βλέμμα στα αστέρια να υψώνει
και να ματώνει το φεγγάρι,
προτού οι ρίζες του
ανταμώσουν το χορτάρι ..
Ήτανε τότε που σε είδα ποιητή
Τα δάκρυα σου να ποτίζουνε
τη γη σου
σαν λεύτερη ποθούσες την ζωή σου !
Ήτανε τότε που έκλαψα μαζί σου …
Τα δάκρυα ποτίζανε την γη μου
και λεύτερη ποθούσα την ζωή μου!
