Μια μέρα ο Wilfred άνοιξε την ηλεκτρονική του αλληλογραφία για να βρει ένα μήνυμα από τον… εαυτό του. «Αγαπητέ Wilfred, εύχομαι να είσαι μπασκετμπολίστας αυτή τη στιγμή. Εύχομαι να έχεις μια ωραία γυναίκα και παιδιά. Ελπίζω να έχεις Porsche. Αν όχι, δεν ξέρω τι συμβαίνει με σένα φίλε» έγραφε το μειλ.
«Το μήνυμα 280 λέξεων, που έφτασε στα εισερχόμενά μου αυτή την εβδομάδα, το πρωί των 31ων γενεθλίων μου, ήταν στην πραγματικότητα από κάποιον που ήξερα καλά: τον εαυτό μου, ακριβώς πριν από 10 χρόνια» αναφέρει στον Guardian ο Wilfred.
Το μήνυμα συνέχιζε: «Απλά αστειεύομαι. Τίποτα από αυτά τα πράγματα δεν έχει πραγματικά σημασία. Ελπίζω απλώς να ζεις μια καλή ζωή, να είσαι καλός άνθρωπος για τους ανθρώπους γύρω σου και να μην σταματάς να ανακαλύπτεις τον κόσμο».
«Από τότε που ήμουν έφηβος, έστελνα μηνύματα στο μέλλον χρησιμοποιώντας μια δωρεάν υπηρεσία email που ονομάζεται FutureMe, η οποία μοιάζει με ψηφιακή χρονοκάψουλα. Είναι απλό: συντάσσετε ένα email, εισάγετε έναν παραλήπτη και επιλέγετε μια ημερομηνία στο μέλλον. Μόλις την υποβάλετε, η σημείωσή σας σφραγίζεται στους διακομιστές του FutureMe και δεν θα σταλεί μέχρι εκείνη την ημερομηνία, η οποία μπορεί να είναι χρόνια ή δεκαετίες αργότερα».
«Το ωραίο είναι ότι όσο περισσότερα είναι τα μέιλ, τόσο πιο βαθιές είναι αυτές οι εμπειρίες, γιατί 10, 15, 20 χρόνια είναι πολύ», είπε η Sly στον Guardian, η οποία γράφει περίπου 10 γράμματα στον μελλοντικό του εαυτό κάθε χρόνο. «Είναι έντονο, όπως το βιώσατε».
«Ξέχασα κυρίως την υπηρεσία μέχρι που έγινα 21, όταν έλαβα ένα σύντομο σημείωμα από έναν 17χρονο που με συνεχάρη που ήμουν αρκετά μεγάλος για να αγοράσω αλκοόλ. («Τώρα πήγαινε ΝΑ ΠΙΕΙΣ!!!!» με προέτρεψε ο έφηβος.)».
«Ελπίζω να θυμάσαι πώς ένιωθα να είσαι 21 ετών», έγραφε ο νεαρός. «Επειδή δεν έχω ιδέα τι θέλω να κάνω στη ζωή μου αυτή τη στιγμή, αλλά δεν πειράζει. Γιατί πιστεύω ότι τα πράγματα θα βρουν τρόπο να λυθούν μόνα τους».
