Στην θέση της σημερινής πόλης της Κερατέας στην αρχαιότητα βρισκόταν ο Δήμος Κεφαλής της Ακαμαντίδας φυλής στα παράλια της Αττικής, Το όνομα του αρχαίου δήμου Κεφαλής που διατηρήθηκε ακμαίο όλη την αρχαιότητα προήλθε από τον προϊστορικό βασιλιά Κέφαλο που καταγόταν από το Θορικό. Ο δήμος Κεφαλής καταστράφηκε κατά τον 3ο μ.Χ. αιώνα από τους Ερούλους που εισέβαλαν στην Αττική και κατέστρεψαν τους δήμους της βάζοντας ένα τέλος στους αρχαίους χρόνους.
Ο σημερινός οικισμός χτίστηκε πολύ αργότερα και πήρε το όνομα Κερατέα. Πολλές είναι οι εκδοχές γιατί η Κερατέα πήρε αυτό το όνομα. Μια εκδοχή είναι ότι το όνομα προέρχεται από το φυτό χαρουπιά που λέγεται αλλιώς και κερατέα ή κερατιά ή ξυλοκερατιά και είναι πολύ διαδεδομένο στην περιοχή. Αυτή η εκδοχή για την ονομασία της (ξυλοκερατιά ή κερατέα ή κεράτια = χαρουπιά) βεβαιώνεται πρώτα από τον Ολλανδό ταξιδιώτη Βέλλερ το 1680. Άλλη εκδοχή είναι ότι προέρχεται ευθέως από την παράφραση του όρου Κεφαλή.
Οι παράνομες ερωτικές σχέσεις κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας τιμωρούνταν σκληρά. Αν ο άνδρας και η γυναίκα ήταν ανύπαντροι τους καταδίκαζαν σε 90 ραβδισμούς. Τον άντρα τον χτυπούσαν στις πατούσες και τη γυναίκα στα οπίσθια. Αν ο ένας ήταν παντρεμένος, καταδικαζόταν σε θάνατο με λιθοβολισμό. Αν ήταν και οι δύο παντρεμένοι τους λιθοβολούσαν και πάλι, αφού όμως πρώτα έβαζαν στο εσώρουχο της γυναίκας μία γάτα. Αν μια ανύπαντρη μουσουλμάνα είχε δεσμό με χριστιανό, τη λιθοβολούσαν μέχρι θανάτου.
Συνεπώς η μοιχεία ήταν θανάσιμο αμάρτημα στην Τουρκοκρατία. Αν η μοιχαλίδα ήταν Τουρκάλα, την έκλειναν σε ένα σακί και την έριχναν στη θάλασσα. Αν ο άντρας της ήθελε να τη συγχωρήσει και να την κρατήσει, όφειλε να τη φορτωθεί στην πλάτη του και να δεχτεί 150 ξυλιές στα οπίσθια. Στη συνέχεια έπρεπε να πληρώσει στον Σούμπαση (αστυνόμο) το λεγόμενο «κερατιάτικο». Από τη στιγμή αυτή καθένας είχε το δικαίωμα να τον αποκαλεί κερατά.
Οι Βυζαντινοί πίστευαν ότι κερατάς είναι αυτός που έχει μεγάλα κέρατα, δηλαδή το ελάφι, το κριάρι ή ο ταύρος. Τα ζώα αυτά χαρακτηρίζονται αφενός από χαμηλή νοημοσύνη, αφετέρου από υπερβολική ανεκτικότητα. Για τον λόγο αυτόν κερατάς κατάντησε να θεωρείται ο σύζυγος που έχει ως χαρακτηριστικό τη μωρία και την ανεκτικότητα που έχουν αυτά τα ζώα.
Συνεπώς η λέξη Κερατέα (Xαρουπιά ή Κεφαλή) ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με το λεγόμενο «κερατιάτικο» στον Αστυνόμο αλλά και την λέξη «κερατάς» (κατά τους Βυζαντινούς μωρία και την ανεκτικότητα).
Πηγές:
- Μηχανή του Χρόνου
- Wikipedia
- Άγγελος Χόρτης, Έκτορας Χόρτης, Ιωάννης Γρυντάκης, Γεώργιος Δάλκος «Όσα δεν γνωρίζατε για την Τουρκοκρατία και την Επανάσταση του 1821» Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
- Ιωάννης Γρυντάκης, Γεώργιος Δάλκος, Άγγελος Χόρτης, Έκτορας Χόρτης. «Η άγνωστη πλευρά του Βυζαντίου. Ιστορικά παράδοξα», Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
