Ένα νέο μουσικό ταξίδι στην καρδιά της λαϊκής μας παράδοσης, είναι για τη χορωδία του Λυκείου των Ελληνίδων Ραφήνας, το μάθημα κάθε Δευτέρα απόγευμα. Μια αναζήτηση γνήσιων παραδοσιακών ακουσμάτων και στίχων, ώστε να πετύχουν το αυθεντικό άγγιγμά τους. Είναι κάτι σαν μυσταγωγία για τους μαθητές. Άλλοι με παλαιές μνήμες απ΄ όταν ιδρύθηκε, πριν από 22 χρόνια και άλλοι με πρόσφατα βιώματα. Όλοι όμως μιλούν την ίδια γλώσσα, νιώθουν το ίδιο σκίρτημα κάθε φορά μπροστά στην άγνωστη μελωδία και με εφηβικό ενθουσιασμό, μοιράζονται τη νέα γνώση που προκλητικά, αλλά και γοητευτικά ανοίγεται μπροστά τους.
Γαλουχημένοι από στιβαρές προσωπικότητες της βυζαντινής και δημοτικής μουσικής παράδοσης, όπως ο αείμνηστος Θεοφάνης Σουλακέλλης, ο Βαγγέλης Κώτσου, ο Χρυσόστομος Μητροπάνος, ο Χρήστος Σταύρου, με ισχυρά θεμέλια, σήμερα έχουν την τύχη να εμπνέονται και να ακολουθούν ένα σημαντικό δάσκαλο, τον Χρίστο Τσιαμούλη, μέγιστη αξία στο χώρο της παραδοσιακής μουσικής, με βαθιά Βυζαντινή παιδεία και πολυσχιδές έργο.
Μουσικός, συνθέτης, δεξιοτέχνης στο ούτι και το νέι, οργανοπαίχτης παραδοσιακών οργάνων, τραγουδιστής, τραγουδοποιός, ψάλτης, ο δάσκαλος της παραδοσιακής χορωδίας του Λ.Ε.Ρ. είναι ένας πραγματικός μάστορας, που συνδυάζει το έντεχνο τραγούδι με την παραδοσιακή μουσική. Με βασικές μουσικές σπουδές στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, Βυζαντινή Μουσική στο Ωδείο Σκαλκώτα, μαθήτευσε και συνεργάστηκε με μεγάλες μορφές της έντεχνης και παραδοσιακής μουσικής, όπως ο Μ. Θεοδωράκης, ο Μ. Χατζηδάκης , ο Δ. Σαββόπουλος, η Δ. Σαμίου, ο Χρ. Αηδονίδης, Γ. Σαραγούδα κ.α.
Κοιτάζοντας πίσω στο χρόνο, διαπιστώνει κανείς μια αδιάλειπτη πορεία περίπου σαράντα ετών, με ανατροπές και πολλούς σημαντικούς σταθμούς. Ο νεαρός αστός που, από το κλασσικό μουσικό περιβάλλον του «βούτηξε» κυριολεκτικά στην κολυμπήθρα της δημοτικής παράδοσης και έταξε τον εαυτό του και την εξέλιξή του στην υπηρεσία της. Μοιραίος για την απόφασή του στάθηκε ο ήχος του αείμνηστου δεξιοτέχνη σαντουριέρη Τάσου Διακογιώργη, στο περίφημο «Τζιβαέρι ΄μανέ». Η Ελλάδα τον γνώρισε με τις «Δυνάμεις του Αιγαίου», το 1985, ένα νεανικό συγκρότημα που ξάφνιασε την μεταπολιτευτική ορμή με τον ξεχασμένο(;) ήχο του παραδοσιακού μακεδονικού συρτού «Μήλο μου κόκκινο».
Ακολούθησε προσωπική διαδρομή με δισκογραφία και επαγγελματικές συνεργασίες με εκπροσώπους της παραδοσιακής μουσικής από την παλαιότερη και νεότερη γενιά, μουσική για το θέατρο, τον κινηματογράφο, συναυλίες στην Ελλάδα, την Κύπρο και στο εξωτερικό.
Όμως, τα μουσικά στοιχεία του Αιγαίου με τα περάσματα από τη στεριανή Ελλάδα στις μικρασιατικές ακτές και την ενδοχώρα τράβηξαν το ενδιαφέρον και τη ματιά του ανήσυχου μουσικού και τραγουδοποιού. Ερευνά ξεχασμένους σκοπούς, με βαθιά ιστορική προέλευση και προσπαθεί να τους διατηρήσει, «Το Αιγαίο είναι η μάνα του ελληνικού πολιτισμού» λέει, «η ηπειρωτική Ελλάδα και η Μικρασία έχουν κοινή καταγωγή και κοινό μουσικό πολιτισμό» και επισημαίνει «η Βυζαντινή μουσική είναι η βάση για να εκτιμήσεις το δημοτικό τραγούδι, αλλά και το σμυρνέικο, το τούρκικο, το αράβικο».
Δύο έντυπες εκδόσεις , η πρώτη «Ρωμιοί συνθέτες της Πόλης», μαζί με τον Π.Ερευνίδη και η δεύτερη, το «Αριθμητικό Τροπικό Σύστημα» (της τροπικής μουσικής, δηλ. των εκκλησιαστικών ήχων και των μουσικών δρόμων της ανατολής «makam») αποτυπώνουν το ερευνητικό και θεωρητικό έργο του Χρίστου Τσιαμούλη, για την καταγραφή του μουσικού υλικού και τη συστηματικότερη μετάδοσή του στις νεότερες γενιές.
Σήμερα διδάσκει στο Ωδείο Αθηνών και στο Τμήμα Μουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μαθητές του είναι διακεκριμένοι μουσικοί και τραγουδιστές της δημοτικής μουσικής και ο ίδιος απολαμβάνει τη συνεργασία του μαζί τους. «Πρέπει να παραδώσουμε στην επόμενη γενιά», θα πει, για να προσθέσει, « Η εμπειρία πρέπει να μοιράζεται και όχι να κρύβεται».
Αγαπητή μορφή του μουσικού παραδοσιακού χώρου και αναγνωρισμένος σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, ο δάσκαλος της χορωδίας του Λ.Ε.Ρ., Χρίστος Τσιαμούλης προσδίδει ένα ειδικό βάρος με τη διδασκαλία του στη μουσική ταυτότητα του Λυκείου των Ελληνίδων Ραφήνας. Δημιουργικός, αναδεικνύει με παραστάσεις επιπέδου το έργο της χορωδίας και με αστείρευτη αγάπη και υπομονή καθοδηγεί και εμβαθύνει μέσα στη μουσική. « Η μουσική είναι ένα μυστήριο…» λέει χαρακτηριστικά, «και πρέπει να το σεβαστούμε».
Η Ελένη Καμάρα είναι δημοσιογράφος
Μέλος της χορωδίας του Λ .Ε. Ραφήνας
