Πως ν’ αποχαιρετίσεις ένα φίλο καρδιακό, όταν το είναι σου αρνείται να πιστέψει τον αναπάντεχο θάνατό του;
Οι τόσες αναμνήσεις των ωραίων στιγμών που περάσαμε κοντά 40 τόσα χρόνια, κατακλύζουν το νου μας κι η καρδιά μας που σπαράζει, οδηγεί το χέρι να γράψει λίγες αράδες για έναν άνθρωπο που μόνο φίλους είχε στη ζωή του. Για τον Κώστα που ήταν πάντα μ’ ένα χαρακτηριστικό λόγο – αντίλογο που μας προκαλούσε να χαμογελάσουμε.
Ο Κώστας, ο σύζυγος, ο πατέρας, ο παππούς, ο αδελφός, ο θείος, ο συγγενής, ο φίλος, ο γνωστός μας έφυγε…
Μετά από τέσσερις μήνες που γνώρισε τον ύπουλο εχθρό που καθόρισε το τέλος του. Ήταν γενναίος ο Κώστας, τον αντιμετώπισε με θάρρος, τον πάλεψε, αλλά ο εχθρός ήταν ισχυρότερος απ’ τον ίδιο, την Βαρβάρα, την Μαρία, την Τουλίτσα, τον Νικηφόρο, τον Παναγιώτη που πάλευαν μαζί του.
Γεύτηκες όλες τις χαρές της ζωής Κώστα. Έζησες κοντά στην γυναίκα που αγάπησες, μεγαλώσατε δυο υπέροχα κορίτσια, πέρασες υπέροχες ώρες όταν γυναίκες πια τις παρέδωσες στους γαμπρούς σου, χάρηκες τα τέσσερα αντράκια που σου χάρισαν, άκουσες δυο φορές τ’ όνομά σου που έδωσαν κι οι δυο οικογένειες των θυγατέρων σου στ’ αγοράκια τους, αγάπησες κι αγαπήθηκες απ’ τους εγγονούς σου που θα έχουν τόσα να θυμούνται απ’ τον παππού τους.
Έφυγες γεμάτος στοργή και αγάπη!
Αχ! Κώστα μου όλη αυτή η αγάπη-ασπίδα με την οποία σε τύλιξε η οικογένειά σου σ’ έκανε δυνατό τόσο, που αψηφώντας τον κίνδυνο δήλωσες «ζω την καλύτερη περίοδο της ζωής μου». Αυτή τη διαπίστωση, αυτή την αγάπη, ζήλεψε ο καταραμένος μαύρος καβαλάρης που καιροφυλακτούσε να σε πάρει μακριά, βυθίζοντας στο πένθος τους αγαπημένους σου.
Πενθούμε κι όλοι εμείς… προσευχόμαστε να βρεις το δρόμο που αξίζεις… κατευθείαν στον παράδεισο να πας Κώστα… να είσαι αναπαυμένος και ήσυχος ότι θα σε θυμόμαστε με αγάπη.
Θερμά συλλυπητήρια στην Βαρβάρα, την γυναίκα που μαζί της πέρασες στιγμές ευτυχίας και λύπης, στις κόρες και τους γαμπρούς σου, στην αδελφή σου τη Βιβή και στ’ ανίψια σου, τα εγγονάκια σου δεν συνειδητοποιούν ακόμα την οριστική απώλεια.
Ο Θεός να σ’ αναπαύσει στον παράδεισο όπου δεν υπάρχει λύπη ή στεναγμός αλλά ζωή ατελεύτητη, καλέ μας φίλε Κώστα.
Βαγγέλης – Αγγελική Ραγκούση
